Afvaart

[p. 57]

Samengang

De stormen nemen toe, de avond
wordt warm aan onze handen en we schijnen
verzameld uit de jaren tot dit einde,
alsof wij nimmer leefden voor dit uur.

En bloed en oogen worden sterk, haar naam
keert ongehavend onder het vuur,
dat uit den hemel breekt en mede
het duister doorbreekt tusschen onze schreden,

o onuitwischbaar samengaan van u
met een, die donker doorging onder uwe sterren.