Afvaart

[p. 53]

Onrust

Want aan de aarde staan de geuren
en aan de hemelen de kleuren,
ik ben daar eeuwig tusschen in;
gezweefd en stilgestaan door iets,
een lied waarop ik sidderend blijf teeren,
sinds mij het eerst' geheim verliest,
waarin ik niet kan wederkeeren
en mij het tweede niet ontving;
o kievit's eenzaam vleugelscheren,
o onrust - en alleen een lied.