Afvaart

[p. 20]

Regen

De regen deelt het donker hart
zijn weenen mede en beide weenen
om evenveel, in eenzelfde meenen
van zuivere smart.

Want toen zij in den regen heenging
was het de regen die haar omhing
en haar omhulde, een eeuwig ding:
dit, wat ik weet, weet ook de regen.

En het wordt niet meer tusschen ons verzwegen
sinds dit uitwisselen ontstond,
zoo zoet, dat het hart een vrede vond,
uit pijn en wanhoop weggeheven.