De zangvogeltjes. Deel 7

9. Avondvrede.

Langzaam.

1. Stil en vreed-zaam gaat de zon - ne Ginds ter
rust, van 't schij - nen moê. Zie haar on - be-schrijf-bre
2. A - vond-vre - de, zoe - te stil - te! Deel u
ook mijn har - te meê; Neem mij al - le zorg en
3. O wees rus - tig, kloppend har - te! Gij ver-
krijgt uw vuur-ge beê. Ga ik biddend slechts mijn

[p. 12]

1. glan - zen Aan de tran - sen Aan de tran - sen
Ras sluit zij haar oo - gen toe. Haar oo - gen toe.
Stil is 't van na - bij en ver: Hel - der blinkt reeds
de a-vondster. En men hoort geen lied meer klin-ken Bij het
zacht-kens ne-der - zin - ken Van de nacht in haar
2. smar - te, Van het har - te, Van het har - te,
Smaak' ik gansch uw zoe-ten vreê! Uw zoe - ten vreê!
Stil is 't van na - bij en ver: Hel - der blinkt reeds
de a-vondster. En men hoort geen lied meer klin-ken Bij het
zacht-kens ne-der - zin - ken Van de nacht in haar
3. we - gen, God van ze - gen, God van ze - gen,
Dan schenkt Gij ge - wis dien vreê. Ge - wis dien vreê.
Stil is 't van na - bij en ver: Hel - der blinkt reeds
de a-vondster. En men hoort geen lied meer klin-ken Bij het
zacht-kens ne-der - zin - ken Van de nacht in haar

[p. 13]

pracht. Van de nacht In haar pracht. Van de
nacht In haar pracht.