De zangvogeltjes. Deel 3

[p. 1]

1. Morgenlied.

Vroolijk, maar niet te vlug.

1. Glans-rijk schiet de zon haar stra - len; Nu geen
nacht meer de aard be - dekt, Ziet men heel de schep - ping
pra - len, Tot een nieuwe vreugd ge - wekt. Bloe-men
geu-ren al - ler - we - gen Ons ver - kwik-kend te ge-
2. Al, wat le - ven heeft ont - van - gen, Roemt en
prijst Gods heer - lijk - heid, Wijdt Hem geu - ren, kleu - ren,
zan - gen - Steeds tot lof en dank be - reid. En zou
ik niet vroo-lijk zin - gen, Hem ter eer, die al - les
3. Ja, klinkt vrij, mijn zwak - ke gal - men, En ver-
kon - digt 's Hee - ren lof! Strekt Zijn goed - heid dank - bre
psal-men, En ver - heft mij bo - ven 't stof! 't Hei - lig,
al - ler Eng-len ‘hei - lig’, Volg ik staamlend, blij te

NB. Het teeken () wijst aan, waar men adem behoort te halen; het teeken () waar men adem halen mag; overigens behoort men bij iedere pauze adem te halen.

[p. 2]

 

moet; 't Vo - gel - koor, zijn nestje ont-ste-gen, Juicht, daar

 

't weer de zon be-groet. Juicht, daar 't weer de zon be-groet.

 

schiep, Wiens ge - nâ zelfs he - me - lin-gen Tot zijn

 

lof in 't aanzijn riep? Tot zijn lof in 't aan-zijn riep?

 

moê; In Gods Va - der - hoe - de vei-lig, Zing ik

 

't Hem, mijn Va-der, toe! Zing ik 't Hem, mijn Va - der, toe!