1. De Ruy-ter is een dap - per held, Zoo vroom als goed ge-
weest, En me-nig trek is u ver - teld Van zij - nen
schrandren geest; Maar zij - ne stip - te eer-lijk-heid, Die
2. Nog slechts als schipper uit - ge-gaan, Ter koopvaart toe - ge
rust, Zoo komt hij ook te Sa-lee aan, Aan Bar - ba-
rij - sche kust; Hij brengt zijn la-ding op het land; Als
3. ‘Dat la-ken,’ zegt de Sant, ‘zij mijn, Voor 't geld, dat ik u
bied.’ ‘Neen zegt de Ruy-ter, 't kan niet zijn, Voor dien prijs
geef ik 't niet. Ik heb daartoe noch recht noch macht, Mijn
4. ‘Volstrekt niet,’ zegt de koo - per gram, En vaart nu drif-tig
uit: ‘Be - denk, als ik uw vrij-heid nam, Was schip en
la - ding buit.’ ‘Dat zou het ze - ker, mach-tig heer! Maar
5. Nu was aan dreigen geen ge-brek, De Ruyter hoorde 't
aan, Maar sprak:, Heer, was ik op mijn dek, Dan zou dat
zoo niet gaan. En ben ik nu ge - van-gen man, Voor
[pagina 14]
[p. 14]
1. deugd, zoo schaarsch op aard, Die zoo-veel heil om
zich verspreidt, Is wel een lof - zang waard.
2. koop - man zeer ge - vat, Biedt hij zijn la - ken
aan den Sant, Het op - per - hoofd der stad.
3. prij - zen zijn be - kend, En daar-door is ons
goed ge-acht: Eer geef ik 't u pre - sent,’
4. als gij 't goed beschouwt, Dan kwam geen en - kle
koopman meer: Uw woord werd niet ver - trouwd.’
5. wien gij prijs be - paalt, Dan zal ik zor - gen
wat ik kan, Dat men u dien be - taalt.’
6. Met woede, drift en ergernis Verlaat de Sant 't vertrek. ‘Hoe jammer dat hij Christen is!’ Zegt hij, na dit gesprek. Na twee uur wachtens keert hij weêr; Men heeft voor 's schippers lot Bij 't strenge: ‘Voor den laatsten keer, Geeft gij het voor mijn bod?’
7. De Ruyter! denk aan vrouw en kind, Aan goed en vaderland! Denk, dat gij hier nu zwichten moet! Voldoe den woesten Sant! Maar neen! daar staat hij fier en vrij, Geen aarz'ling, die men ziet, En kalm en rustig antwoordt hij: ‘Neen, Sant, ik doe het niet!’
8. Daar breidt de Sant zijn' armen uit, Daar buigt der Mooren Vorst, En als hij onzen held omsluit, Drukt hij hem aan de borst. ‘Zie,’ roept hij allen toe verheugd, ‘Hoe braaf en trouw is hij! Zie hier de kracht van moed en deugd; Zijt gij ook zóó voor mij?’
9. En sedert was geen bondgenoot Zoo trouw als deze Sant. De band, die nu de Ruiter sloot, Was heil voor 't vaderland. Maar meer dan alle schat aan goed, Meer dan het goud der aard, Is voor het Hollandsch fier gemoed De naam de Ruyter waard.
Auteursrecht onbekend
