Versjes en prentjes voor het kleine volkje

[p. 44]

22. Arme Wim.

Kleine Willem ging eens wandlen

Met zijn Zondagsch broekjen an;

't Was nog maar een heel klein ventje,

Maar hij stapte als een man.

Daar kwam Bello aangeloopen;

Bello was een stoute hond

En die blafte tegen Willem

Met een vreeslijk grooten mond.

Maar hij deed nog heel wat erger -

Hoor eens wat een ongeluk:

Hij beet Willem in zijn broekje...

En zijn broekje dat was stuk!

Kleine Wim begon te huilen

En liep op een draf naar Moe.

Moeder gaf hem gauw een kusje

En een pepermuntje toe.

[p. 45]