Het gevecht met de muze

[p. 40]

Vast besluit

Ik schrijf geen brieven meer;
wat heb ik aan de ademhaling
van een vel papier.

Ik las eens de brief
van mijn lief en wat zij beloofde;
ik hing er met mijn mond boven
tot het blad zwol en daalde
en ademhaalde.

Ik dacht aan haar kleed
boven haar borsten
en ik greep,
maar ik greep papier.

Ik was haar ogen vergeten,
die waren er niet bij;
dat was beter
die hadden het mij zeker verweten.

Wat heb ik aan de ademhaling
van een vel papier
als de vertaling
moeilijker is dan Grieks of Arabiers.

Ik schrijf geen brieven meer,
ik teer
op het ongeschreven rijk
der werklijkheid.