Het gevecht met de muze

[p. 35]

Nymph en Satyr

Zij had gebaad en lag onaangerand
te drogen tussen bloemen en aromen,
ik heb haar als een lelie beetgenomen,
nu houd ik Hymen's sluier in de hand.

Zij kruipt weer naar de zon en warmt haar huid
en ik klim in de wankelste der bomen,
daar voel ik feilloos hoe de winden stromen
en speel er eenzaam op de dubbelfluit.

Soms draait haar blonde hoofd zich naar mijn spel,
geërgerd bijna en met grijze ogen,
alsof ik met mijn fluit haar dromen kwel.

Maar ik bewaak haar en wil niet gedogen
dat andre saters met hun plompe vel
haar zachte drempel overschrijden mogen.