Gedichten

[p. 106]

[Het zanduur van den dood] XII

Ik stond aan den dag te luistren
Wat of hij brengen zou.

Ik hing nog tusschen het fluistren
Van mij en van de vrouw.

Ik kleedde, een vreemde vogel,
Mijzelf klapwiekend aan.

En ik ben altijd hooger
Den ijstijd ingegaan.