Gedichten

[p. 66]

[Kleine liederen van de maan] III

De maan schoof langs de vensters heel den nacht,
Van de rotonde waar ik slapend lag;
Eensklaps ontwaakte ik rillende en zag
Aan het plafond beweeglijk spinnenrag.
Ik nam den bezem, ging waanzinnig schrobben,
Stak in mijn mond handen vol spinnekoppen,
Grijsachtig-trage met een bek en oogen,
Toen moest ik deerlijk braken, slag op slag.
Des morgens vroeg bekeek ik met een lach
Het laken, want ik had weer bloed gespogen.