Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 21

[Martinus de Zwaan]

ZWAAN (Martinus de) of Swaan, den 4 Jan. 1651 te Amsterdam geboren, wijdde zich aan den geestelijken stand, verkreeg in 1677 de priesterlijke ordening en werd 2 jaren later pastoor te Assendelft. Toen het collegie de hooge heuvel in 1683 van Keulen naar Leuven was overgebragt, werd hij tot president er van benoemd en bleef tot in 1692 werkzaam in deze betrekking. Hij keerde toen naar zijn vaderland terug en werd pastoor in den Hoek te Haarlem.

[p. 77]

Hij muntte als doctor in de theologie boven vele zijner ambtgenooten uit in geleerdheid, en zag zich als neef van den pauselijken vicaris Coddaecus in de toenmaligen kerkelijke twisten betrokken. Men kent hem twee geschriften ter verdediging der regten van het Haarlemsche kapittel, waarvan hij deken was, toe, namelijk Motivum Juris en Refutatio responsi, die echter anderen aan Z.B. van Espen toekennen. Hij zou zich voor zijn dood, 30 Maart 1713, met de pauselijk kerk verzoend hebben.