Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 20

[Johan van de Wouwer of Wowerius]

WOUWER (Johan van de) of WOWERIUS, in 1574 te Hamburg geboren. Zijn vader was derwaarts geweken om de vervolgingen wegens den godsdienst te ontgaan. Genoegzaam bedreven in de kennis der geleerde talen, ging hij in 1592 naar Leiden, waar hij vijf jaren vertoefde, ter voortzetting zijner letteroefeningen. Hier knoopte hij met de geleerdste mannen o.a. met Heinsius en Baudius verbindtenissen aan. Uit Leiden reisde hij naar Frankrijk en Italie, en vertoefde 2 jaren te Rome, waar hij bij de hooge geestelijkheid, ook bij sommige kardinalen zeer in achting was. Ook had hij toegang tot den Paus, die hem met veel genegenheid ontving en een jaarwedde aanbood, zoo hij zich te Rome wilde vestigen, hetgeen hij afsloeg. In zijn vaderland weergekeerd, werd hij raad van den graaf van Oost-Friesland, die hem naar 's Hage afvaardigde om met de staten der vereenigde gewesten, eenige zaken het graafschap en de wederzijdsche belangen betreffende in onderhandeling te treden. Vervolgens vertrok hij van wege den Oost-Frieschen graaf in dezelfde hoedanigheid naar het hof van Jan Adolf, hertog van Holstein, die zooveel genoegen in hem vond dat hij hem bij eede deed beloven in Holsteinschen dienst te treden. Eerst werd hij raad van hertog Jan Adolf, vervolgens gouverneur van Gottorp. Hij verviel in een kwijnende ziekte, die hem den 12den Maart 1611 in het graf sleepte. De hertog liet zijn lijk naar Sleeswijk overbrengen en in de hoofdkerk dier stad statelijk ter aarde brengen. Men wil dat van der Wouwer zeer roemzuchtig was en bij uitersten wil bepaalde

[p. 424]

dat aan ieder, die na zijn dood een lijk- of lofrede op hem hield, een legaat van 60 Joachims-daalders zou worden uitgekeerd. Uit de brieven van D. Baudius blijkt niet onduidelijk met hoe weinig oprechtheid velen dier lofredenaars zijn te werk gegaan.

Hij gaf in het licht:

Petronius Arbiter cum notis.

Sidonius Apollinaris.

De cognitione veterum novi orbis.

Minutius Felix.

Julius Maternus Firmicus de errore profanarum religionum Basil. ap. Frobenium 1603 8^o.

Apulejus.

Panegyricus ad regem Daniae.

Polymathia. Hamb. 1604. 4^o.

Notae Epidicticae in Tertulliani Librum de umbra.

Epistolarum Syntagma I. Hamb. 1619. 8^o.

Syntagma Graeca et Latina de Bibliorum interpretetione, nunc primum in lucem emissum ex Bibl. Geverhardi Elmenhorsti. Hamburg 1618.

Hij hield briefwisseling met J. Scaliger, J. Mathaei Wacherus, Henricus Wotton, Marius Velserus, D. Baudius, J. Gruterus, E. Puteanus, D. Hoeschelus, T. Segetus, P. Verdungius, F. Bergius en anderen.

De uitgever zijner Syntagma geeft een lijst van schriften, die hij nog van plan was uit te geven.

Zie Vita J. Wouweri vóór zijn Syntagma; Saxe, Onom., T. IV. p. 151, anal. 579; A. Fabricius, Bibl. Antiq., C. XXI. § 8; Burman, Praef. ad Valesii Emendationes, Stell. 2 pl. 2; Scaliger, in Scaliger. Sec. Voc., E. Puteanus en Wouwerius; Morhovii Polyh. Litter., p. 6, 7, 300, 301, 312, 884, 978; J. Molleri Homonymoscop., p. 733-736; Crenii Animadv. Philol., § I.C. VI. p. 91, 92, P. III. p. 162, P. V. p. 145, 166-168, P. VII. p. 121, 122, P. XI. p. 17, 18, P. XV. p. 40-42; B.G. Struvius in Thes. Var. Erud., S. Bibl. antiq., 1705 mens., Nov. p. 537-544; Cat. Bibl. Bunav., T. I. V. II. p. 1706, 1707; Fabricius, Bibl. Lat., T. I. p. 222; Burman, Syll. Epist., T. II. p. 28, 221, 345, 348, 356, 446, 556, T. II. p. 179, 189, T. III. p. 37, 506, T. IV. p. 9; Graevii Cohors Musar. p. 289; Jonsius, de script. hist. philis., C. I. C. 10; Bayle, Dict. Hist., c. v.; Baillet, Jugem., T. II. p. 452, 207; Schotel, Kerk. Dordr., D. I. bl. 195; Kok.