Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 20

[Abdias Widmarus]

WIDMARUS (Abdias), zoon van Andreas Widmarus, eerst rector, later predikant te Bremen, zag den 13den September 1591 te Lemgo in Westphalen het levenslicht.

Hij genoot eerst de opleiding van zijn vader en andere geleerden en bezocht vervolgens de hoogescholen van Heidelberg en Marburg, waar hij in de godgeleerdheid studeerde. Na voleindigde studien werd hij predikant te Altorf en vervolgens te Neuhaus in de Paltz. Gedurende den 30-jarigen oorlog week hij naar Holland, en verbond zich in November 1624 aan de gemeente te Uitgeest, vervolgens in 1638 aan die van Gouda, waar hevige kerkgeschillen gevoerd werden, die hij, gedurende zijn zesjarig verblijf aldaar, bluschte. In 1644 werd hij hoogleeraar in de godgeleerdheid te Harderwijk en aanvaardde aldaar den 13den Julij zijn ambt met eene Oratio de Urim et Thummim. Hard. 1644. 4^o.

Reeds in het volgend jaar ontving en aanvaardde hij het beroep van hoogleeraar in de godgeleerdheid te Groningen, dat hij den 4den Junij 1645 aanvaardde met eene redevoering, die het licht heeft gezien onder den titel van Columba, Spiritus Sancti Hieroglyphicon, hoc est oratio inauguralis de manifestatione Spiritus Sancti sub specie Columbae, ad inaugurationem Christi, circa hujus baptismum. Gron. 1646. 4^o.

Hij was 23 jaren het sieraad der hoogeschool. Ook de avond zijns levens kenmerkte zich als bijna geheel zijn leven door ziekelijkheid, maar ook toen werden de vermogens van zijn geest verzwakt. Hij behoorde tot de Irenische Coccejanen en was een echt leerling van Henricus Alting, wiens

[p. 183]

lessen hij te Heidelberg had bijgewoond. Hij overleed den 23 Mei 1668.

Behalve de gemelde redevoeringen gaf hij in het licht:

Disputationes Theologicae adversus Judaeos de vero Messia. Marp. 1617.

πεντὰς disputationum de natura S. Theologiae, hujus simul Synopsis exhibens. Hard. 1645.

Programma over Bern. Schaffer.

Hij behoorde tot de overzetters van de nieuwe vertaling des Ouden Verbonds.

Zijne dochter Anna Sara huwde met den hoogleeraar Hermannus Velingius.

Zie Rotermund, Brem., T. II. p. 252; Schrassert, Beschrijv. v. Harderwijk; Effigies et Vitae Prof. Gron., p. 164; Paquot, Mém., T. IV. p. 176; Muntinghe, Acta sec., p. 46, Comp. Gel. Lex., S. 2501; Hinlopen, Gesch. d. Overzet. des Bijbels, bl. 124, 134, 140; Heringa, bij Kist en Royaards, Archief, D. V. bl. 149, 197 enz.; Jac. Alting, Opp. Omnia, T. V. p. 365; Cocceji Anecd. II, ep. 406; Veeris, Vern. Kerk. Alph., bl. 228; Bouman, Geld. Hooges., D. I. bl. 94, 103, D. II. bl. 610, 646; Glasius, Godgel. Nederl.; Verwoert; Kobus en de Rivecourt.