Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 19

[Johannes, Eusebius Voet van Campen]

VOET van Campen (Johannes, Eusebius) zoon van Johannes Schagen van Campen, werd den 20 Julij 1778 te 's Gravezande geboren, waar zijn vader toen predikant was. In 1783 vertrok hij met zijn vader naar Zalt-Bommel, waar hij het eerste onderwijs in de oude talen ontving en in 1792 naar Haarlem, waar hij ook de latijnsche school bezocht. In 1795 werd hij tot de akademische lessen bevorderd, na het honden eener oratie in laudem luti.

Zes jaren bragt hij aan de Leidsche akademie door, woonde o.a. de lessen van van der Palm, Rau en van Voorst bij, en was lid van het gezelschap non arte sed amore poëseos, waartoe de uitgelezendste jongelingen behoorden. Na tot den openbaren dienst te zijn toegelaten, werd hij in 1801 predikant te Nederhemert, in 1807 te Bolsward, negen jaren later te Zalt-Bommel, en in 1817 te Leiden, waar hij 23 jaren het leeraarsambt bekleedde, en op den laatsten avond van 1846 zijn 45 jarigen Evangeliedienst eindigde. Hij ontsliep den 10 September 1851. Twee jaren vroeger (1849) was hem zijne echtgenoote Cornelia Maria Peri-

[p. 307]

zonius ontvallen. Van zijne kinderen bleef hem slechts ééne dochter over.

Hij was een man van uitstekende bekwaamheden, doch eerst in de dagen zijner ruste kon hij besluiten een paar leerredenen in de verzameling van Leerredenen tot bevordering van Evangelische kennis en Christelijk leven (jaarg. 1847 bl. 181 1849 bl. 221) in het licht te geven. Een en andermaal voerde hij als voorzitter of lid van het bestuur bij de jaarlijksche algemeene vergadering van het Bijbelgenootschap, Afd. Leiden, het woord. De eerste dier aanspraken is buiten de afdeeling, in wier handelingen van 1826 zij te lezen staat niet verspreid. Zij handelde over de onvergelijkelijke waarde des Bijbels als het groote middel om den bijzonderen invloed van Gods Geest deelachtig te maken. Achttien jaren later sprak hij over den tegenstand tegen de verspreiding des Bijbels beschouwd als bewijs van hare deugdelykheid. Deze toespraak werd afzonderlijk, onder den titel van Bijbelver spreiding, in 1844 uitgegeven. Vijf jaren lang (1834-1838) hield hij zich bezig met de verzameling eu uitgave van het dagboek ten gebruike bij deze Bijbelschen Almanak van het Nederl. Gods. tractaat-genootschap, en na zijn dood gaf de hoogleeraar Kist, zijne levenschetse met zijne nagelatene Bijbeloefeningen en zijn afbeeldsel in het licht.

Hij was lid der Maatsch. v. Ned. Letterk.

Zie zijn levensbeschrijv. door Nanning Berkhout in Bericht achter de Handelingen dier Maatschappij 1852.