Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 19

[Abraham Vereul]

VEREUL (Abraham), in 1770 te Paramaribo geboren, kwam in 1773 met zijne ouders in Holland en ontving zijn opvoeding te Gouda. Reeds in zijn zestiende jaar (1786) trad hij als dichter op met eene Proeve van Poëtische Brieven. Na zijne studiën voleindigd te hebben, werd hij Mr. in de regten, bij welke gelegenheid Helmers zijne dissertatie met een gedicht vereerde. Hij zette zich te Amsterdam neder als advokaat, en hield zich tot 1795 meer met de poëzy als met de practijk bezig. Van dat tijdstip af, betrad hij de staatkundige loopbaan en werd spoedig voorzitter van het Commité tot de zaken der Koloniën en bezittingen van de Bataafsche Republiek, te 's Hage. Meermalen was hij lid der Municipaliteit van Amsterdam, en bekleedde, na de vereeniging van ons vaderland met Frankrijk, het moeijelijk ambt van Maire van Amsterdam, waar hij den 27^sten October 1817 ambteloos overleed. Als dichter had Vereul uitstekende verdiensten. In al zijne dichtstukken heerscht gevoel voor liefde, godsvrucht, vriendschap, blakende zucht voor vaderland en vrijheid. In 1789 behaalde hij bij het Leidsche dichtgenootschap den zilveren eerepenning met zijn dichtstuk: De invloed van een vast geloof aan de Voorzienigheid, en in 1790 bij het Amsterdamsche Dicht- en Letteroefenend Genootschap, een gouden en zilveren eerepenning met 2 dichtstukken, getiteld: De lof der naarstigheid. Het eerstgemelde Genootschap bekroonde in 1791 zijn dichtstuk De onschuld, met een gouden eerepenning, doch het bleef ongedrukt en werd nader-

[p. 147]

hand door de Bat. Maatschappij van taal- en dichtk. uitgegeven. Zijne meeste losse Dichtstukken zijn uitgegeven in de Kleine dichterlijke Handschriften, onder deze munt uit zijn Triomfzang op de overwinning bij Chattam.

Hij was een bewonderaar der toonkunst, lid van het tooneellievend genootschap Utile et Amusant te Amsterdam, en vervaardiger van een fraai tooneelstuk in proza De zege der Ouderliefde. Hij gaf ook twee redevoeringen in het licht, Lofredenen op J. Douza en M. Bellamy (1790) en later eene Redev. over de Gelijkheid der Menschen.

Zie Siegenbeek, Behn. Gesch, d. Ned. Letterk. bl. 276; Witsen Geysbeek, B.A.C. Wb., D. V. Taal. en Dichtliev. Oef. v.h. Genootsch. Kunst wordt door arbeid verkregen III d. bl. 57; Werken van het Amsterd. Dicht- en Letteroefen. Genoots. D. II bl. 1, 24.
Van Kampen, Gesch. der Ned. Lett. en Wetensch. D. II bl. 482; Werk. d. Maatsch. van Taal- en Dichtk. bl. 94; Kleine Dichlerl. Hands. 1 Schak. bl. 65; Kobus en de Rivecourt; Cat. d M.v.N. Letterk. Verwoert.