Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 17. Tweede stuk

[E. van Staveren]

STAVEREN (E. van), zoon van Regnerus van Staveren of Stavoren¹⁾ kwam als proponent in 1728 te Noordwijk-binnen, werd in 1730 predikant te Noordwijk aan Zee, in 1733 te Maarlandsluis, in 1735 te 's Hage, waar hij in 1774 overleed.

Hij schreef:

Lijkreden op Ds. Manger, uyt I Corinthen vs. 54 tot 57. 's Hage 1741 4^o.

Lijkreden gedaan op 't overlijden van Ludovicus Timon Pielat. 's Grav. 1750 in 4^o.

Nederlands Spiegel in den schrik van Juda, vertoont in XV Leerredenen over het eerste gedeelte der Prophetie van Zephanja,

1) In 1694 als proponent beroepen te Oosterwijk, in 1699 te Edam, in 1708 te Zutphen, in 1712 te Leiden en aldaar gestorven in 1713. Zie Veeris en Paauw, Vern. Kerk. Alphab., bl. 195.

[p. 965]

met bijgevoegde Boet- en Bedestoffen, en een toegepaste schets van den CXXIII Psalm, alsmede eene Leerreden over het zwaard Gideons, of den droom der Midianiters, gedaan ter gelegentheid van de verheffing van zijne Doorluchtige Hoogheid enz. 's Grav. 1747 4^o.

Zie Brans, Kerk. Reg., bl. 42, 60, 61, 144; Abcoude; Glasius, Godgel. Nederl.