Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 17. Tweede stuk

[Caspar Staphorst]

STAPHORST (Caspar), in 1586 of 1587 geboren, studeerde te Leiden, werd in 1618 predikant te Edam en in 1643 te Dordrecht. Hij nam deel aan de twisten over het lange haar en met de Labadisten en gaf een zeecker tractaet, geinstituleert worstelingen des boetvaerdigen in het licht. Hij droeg het in 1630 aan de regering van Dordrecht op en ontving 100 £ tot sene vereering. Meer eer verwierf hij door zijne Latijnsche gedichten, die hier en daar verspreid voorkomen; maar vooral door zijn Carmen Epicininm ac Prôtrepticum de Bello Britannico et ejusdem per Dei gratiam felici exitu, qui est Triumphus pacis, Dordrechti 1656, waarvoor de regering van Dort hem 250 £ schonk. Ook vindt men gedichten van hem in het Belgium gloriosum van J. Lijdius.

Na zijn dood verscheen nog van hem een mytgebreyde belydenis predikatie voor de gemeente van Dordrecht voornamelyck opgestelt.

Hij overleed te Dordrecht in November 1679, bij zijne vrouw, die in 1682 overleed, twee zonen nalatende. 1) Nicolaas, lid van het collegie van veertigen in 1672, 1673 en 1676, boekhouder en deken van het Wandsnijders-gild te Dordrecht. Ook

[p. 949]

komt hij aldaar in 1662 op het gros van diakenen voor. 2. Samuel, in 1660 predikant te Heerjansdam, in 1687 emeritus. Volgens Balen huwde hij Jannette van Ravesteyn, dochter van Arnold van Ravesteyn en van Maria van der Eyk.

Zie Soermans, Kerk. Reg.; Glasius, Godgel. Nederl., Schotel, Kerkel. Dordr., D. I. bl. 439; Collot d'Escury, Holl. roem, D. IV. St. II. bl. 411, 412; Hoeufft, Parn. Lat., p. 196; Balen, Beschrijv. v. Dordr., bl. 927; Verwoert; Kobus en de Rivecourt.