Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 17. Tweede stuk

[Dirk Smits]

SMITS (Dirk), zoon van Michael Smits en Eiisabeth Meeuwels, werd den 20 Junij 1702 te Rotterdam geboren. Toen hij de school had verlaten werd hij op een koopmanskantoor besteld, en vervolgens geplaatst op het kantoor van den impost op de wijnen, waar hij, van de laagste tot de hoogste plaats opgeklommen, zijn post tot in 1746 met ijver en trouw waarnam. Van zijn jeugd af had hij smaak in poezij en muziek, en het eerste dichtstuk van belang dat hij in het licht gaf, was Israëls Baälsefors dienst, of gestrafte wellust (Rott. 1737), in drie boeken, dat boven Hoogvliet's Abraham gesteld wordt. In 1743 volgde de uitgave van zijne navolging, naar eene overzetting in proza van P. Burmans intreerede De Enthusiasmo poetico. (Over de poëtische verrukking.) Inmiddels zag Smits, te Haarlem met Kornelie Klinbus gehuwd, den last van zijn gezin vermeerderen en was genoodzaakt bij de sobere inkomst van het wijnkantoor naar meerdere winsten uit te zien, en nam met zijn broeder Paulus de loodwitmakerij bij de hand, tot hij in het laatst van 1746 aangesteld werd tot commissaris van de monstering der oorlogschepen en commies ter recherge te Hellevoetsluis; een ambt van geringe beteekenis, doch ‘broodzorg belang’, gelijk Post zegt, deed hem het aanvaarden. De opdragt van zijn uitvoerig dichtstuk De Rottestroom aan den stadhouder Willem IV bezorgde hem een voordeeliger post, mede te Hellevoetsluis. Kort daarna

[p. 783]

bezweek hij echter aan de gevolgen van een hondsbeet, den 25 April 1752, eene weduwe en zes kinderen nalatende. Zijn lijk werd te Hellevoetsluis begraven en zijne nagedachtenis door de beroemdste dichters van zijn tijd vereerd. Reeds bij zijn leven had hij in 1740 te Rotterdam een bundel Mengelgedichten uitgegeven (in 4^o.). N. Versteeg gaf in 1754 te Rotterdam zijne Nagelaten gedichten in 3 deelen in 4^o. in het licht. In 1823 verscheen te 's Gravenhage bij S. de Visser een herdruk zijner Gedichten en van zijn Rottestroom beide in post. 8^o. Algemeen is het oordeel zeer gunstig over Smits poëzij. Hij was een gevoelig, lieffelijk zanger; er straalt iets muzijkaals in al zijne gedichten door. Hij speelt met de uitgezochtste en keurigste woordjes.

Zie N. Versteeg, Leven van D. Smith, achter het IIIe deel zijner Gedichten; N.G. van Kampen, Bekn. Gesch. der Lett. ee wetens. D. III. bl. 106; de Vries, Gesch. der Ned. Dichtk., D. II. bl. 133; Witsen Geysbeek, B.A.C. Woordenb.; D. V. bl. 300; Siegenbeek, Bekn. Gesch. d. Ned. Letterk., bl. 252; Collot d'Escury, Holl. roem, A. IV. (2) 724, 293-299, I. 129, 130; Huberts, Chron. Handl., bl. 95; A. van Halen, Pan. Poetic Bat., bl. 107, 118, 133, 147, enz; D. Smits eene eeuw na zijn verscheiden in zijn geboortestad herdacht door Dr. de Jager. Rott. 1852. 8^o.; Kok; Nieuwenhuis; Verwoert; Kobus en de Rivecourt; Muller, Cat. v. Portr.; Arrenberg, Naamr. bl. 479.