Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 17. Eerste stuk

[Petrus Serrurier]

SERRURIER (Petrus), uit Vlaanderen geboren, bloeide in de laatste helft der 17^de eeuw, en bragt het grootste deel van zijn leven te Amsterdam door. Hij was bevriend met de Antoinette de Bourignon, doch later ontstond tusschen beide oneenigheid, die nimmer werd opgeheven. Serrurier had zonderlinge denkwijzen omtrent sommige godsdienstige begrippen, en noemde zich dienaar Gods in de algemeene kerk. Tot zijne denkbeelden behoorde o.a. dat het meest geschikte middel om de Joden tot bekeering te brengen, daarin bestond, in hun toe te stemmen, dat het Messias-rijk, zooals het door de Propheten voorzegd, en in de Openbaring van Johannes omschreven werd, een aardsch koningrijk was. Ook hield hij zich overtuigd en verzekerd, dat dit rijk nabij was, en voerde

[p. 624]

astronomische gronden voor zijne meening aan. Een groot aantal werken van dezen zonderlingen man heeft het licht gegezien, van welke sommige hem met Maresius in twist bragten.

De titels zijner werken zijn:

Examen Synodorum seu conventuum Ecclesiasticorum ad Christi ejusque Apostolorum nec non et Hierisolymitani Synodi primae exemplar. Amst. 1654, 1668, 1716.

De getuygenisse eener aanstaande heerlycheit, voorgedragen in XVII Geestryke Sermoonen door Josua Sprigge, overgezet door P.S. Amst. 1654, 1716.

Brevis dissertatio de fatali et admiranda illa omnium planetarum in uno eodemque signo Sagittarii, igneae triplicitatis ultimo, conjunctione die 1 et 2 Decembris anno ciɔiɔclxii. 1638.

‘Dit werkje, aannemende dat geene zoodanige conjunctie in een der hemelteekens plaats had gehad, dan tijdens den zondvloed, beweerde, dat dit iets buitengewoons en wel bijzonder de aanstaande komst van den Zoon des menschen moest voorspellen.’ Maresius, die zeldzaam onopgemerkt iets voorbij liet gaan, wat hij meende te moeten bestrijden, dreef den spot met deze meening, en wederlegde haar in eenige theses. Een onbekende gaf bij deze gelegenheid uit: Vox clamantis in Babylone, Praeparate viam Domino, facta occasione nuperrimae omnium planetarum in uno signo conjunctionis: qua expenduntur signa ‘quae P. Serrarius brevi disputatione probavit, conversionis Judaeorum, abolitionis Antichristi, et επ ἐπιΦανειας. D.N.J.C. ad regnum suum, nec non examinantur quae in adversum objecti S. Maresius. Anno 1663. Serrarius antwoordde den Groninger hoogleeraar met ‘Apologetica responsio ad S. Maresium super disputatione theologica de conjunctione omnium Planetarum in Sagittario; facta auno 1662; qua disseritur 1^o de conversione Judaeorum 2^o de abolitione Antichristi, 3^o de regno Christi super terram et ejus sessione super Davidis thronum. 4^o num sit aliqua prima resurrectio ad hoc regnum, 5^o num astra quicquam portendant nec ne. Amst. 1673.

Maresius nam hier uit aanleiding tot het schrijven van zijn Chiliasmus enervatus. Voorts gaf Serrurier nog in het licht:

Een blijde Boodschap van Jerusalem. Amst. 1666, waarschijnlijk eene vertaling van Paul Felgenhawers Bonus nuntius Israeli. Amst. 1655. 12^o.

Refutatio Exercitationis paradoxae, cui titulus: Philosophia scripturae interpres. Amst. 1667. 4^o.

Refutatio libelli Sociniani de Apostasia Christianorum.

De Chiliasmo adversus Mosem Amyraldum.

De vertredinge des heijl. stadts ofte een klaer bewijs van

[p. 625]

't verval der eerste apostol, gemeente, gestelt tot antw. op drie vragen aen dr. Galenus gedaen in 't byvoeghsel op 't boecxken tegens dr. Galenus en D. Spruyt uytgeg. door J.J. Swichtenheuvel. Mitsg. Christ. Entfelders bedenckinge over de scheuringen in 't stuck des geloofs voor 128 jaren beschreven ende nu vertaelt. Amst. 1659.

Antwoort op 't boeck in 1659 uytgegev. van de apostasie ofte afval der Christenen tot bewijs dat desen afval niet en is bestaende in die stucken daer het desen auteur in stelt, ende dat sijn boeck selfs een kint des afvals mach heiten. Gestelt tot waerschouw. aen alle bekommerde herten die over de breucke Sions treureu, opdat ieder op dien wachte, die ons geworden is tot gerechtigheyt, heyligmakinge ende verlossinge. Amst. 1661.

Naerder bericht wegens die groote conjunctie van allen planetten, den 1/11 Dec. waer inne bewesen wort de tweede komste J. Chr. 1662.

Antwoort op een wond. spreuckigh tractaet van R. Des-Cartes, in hetwelck hij de philosophie aen de Christen-werelt voor een onfeibare regel oparinght, om de H. Schrift uyt te leggen enz. Amst. 1667.

Antwoord op een Discipel van Descartes. 4^o.

Over de XIV eerste Capittelen van Jesaias. Amst. 1666. 12^o.

Zie Bayle, Diction. v. Des-Mârets, T. I. p. 559, 562 1 ed.; Benthems, Holland. Kirch. und. Schulen Staat, T II. S. 341-343; Menckens, Gelehrten Lexikon, 1714, Col. 2086; Jöcher; Paquot, Mém., T. II. p. 154; Ypey, Gesch. der Chr. kerk in de 18 eeuw; Glasius, Godgel. Nederl.; Abcoude, Naamr., bl. 330, Aanh., bl. 194; Rogge, Geschrift, betreffende de Ned. Herv. kerk. bl. 61, Beschrijv. verzam. v. Pamfletten, bl. 254; Kobus en de Rivecourt.