Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 17. Eerste stuk

[Antonius Schultingh]

SCHULTINGH (Antonius), broeder van den vorige, werd d. 23 Julij 1659 te Nijmegen geboren, studeerde te Leiden onder Theod. Rycke en J.F. Böckelman in de letteren en onder Io. Voet in de regten, en verliet in 1683 de hoogeschool, na het verdedigen eener Disp. de obligatione naturali (L.B. 1683). Hij bleef nog te Leiden als privaat-docent, en gaf eenige jaren publieke lessen en private collegiën. Den 1 Junij 1690 begaf hij zich, op uitnoodiging van den senaat, naar Harderwijk, om de promotie te besturen en verrigten van den geleerden Petrus Ouseel, waarna hij den 7 April 1691 tot hoogleeraar in de regten aan deze hoogeschool werd beroepen. Hij aanvaardde den 5 Julij van dat jaar zijn ambt met eene Or. de optimo genere interpretum juris civilis. Het rectoraat, hem reeds in 1693, niet lang na zijne inhuldiging opgedragen, legde hij in het volgende jaar neer met eene redevoering de malitia advocatorum. In datzelfde jaar werd hij te Franeker beroepen, waar hij den 16 Maart 1695 zijn bediening aanvaardde met een Oratio, qua disquiritur, culpandusne sit Tribonianus, quia Ictorum, qui stante libera Rep. Romana claruerunt, scripta suppresserit; ac posteriorum, qui sub Imperatoribus floruere, Responsa in Pandectas retulerit.

Die hoogeschool had het voorregt hem tot in het jaar 1713 onder hare luisterrijkste sieraden te tellen. Doch in dit jaar moest zij hem aan de Leidsche afstaan, waar hij den 9 November het hem opgedragen ambt van gewoon hoogleeraar in het regt aanvaardde met eene redevoering de caussis praestantiae juris Romani. Sedert mogt deze academie zich nog ruim twintig jaar in het licht van zijne ongemeene geleerdheid, begaafdheden en deugden verblijden. Hij overleed den 12 Maart 1734, en vond in zijn ambtgenoo Vitriarius een waardig vereerder van zijne nagedachtenis.

Hij is in de Effigies bij van der Aa en elders, o.a. vóór zijne ann. ad Dig., door Smallenburg afgebeeld.

Men heeft van hem:

Dissertationes de recusatione Iudicis; pro rescriptis Imp. Romanorum; de transactione super contriversiis, quae ex ultimis voluntatibus nascurtur, etiam non inspectis vel cognitis,

[p. 538]

Morum verbis, recte ineunda. Accedit Oratio de Juris prudentiia M.T. Ciceronis. Franeq. 1708. 4^o.

Enarratio partis I Digestorum constat Disputationibus Franequerae quondam ventilatis, hic vero auctis et expolitis. Accedit Diss. ad l. I ult. ff. de Quaestionibus. L.B. 1720. 8^o.

Jurisprudentia vetus Anteiustinianea, cum duabus Orationibus, inaugurali Franequerana, alteraque de Jurisprudentia Historica. Ibid 1717. 4^o.

Thesium Controversarum inxta seriem Digestorum, Decades C. quae disputatae olim Franequerae. Accedit Exercitatio ac Valerii Maximi L. VII. C. 7 de Testamentis rescissis, quae inserta quaque editioni huius Auctoris, Abr. Torrenii. Et Vitriarii Orat. funeb. Ibid. 1738. 8^o.

Notae ad Veteres Glossas Verborum Juris in Basilicis, insertae Vol. III Thesauri Juris Romani. Cl. Ottonis.

Orat. Rectorales de Jurisprudentia M.T. Ciceronis. Franeq. 1702. 4^o.; de Jurispr. historica. Ibid. 1712. 4^o.; de Utilitate Jurispr. Rom. ad alias artes et sententias. L. Bat. 1718. 4^o.; de angusta hominis innocentia ad legem boni. Ibid. 1730. 4^o.; Oratio funebris in Jubitum Jac. Perizonii. Ibid. 1715. 4^o.

Men schrijft hem ook toe: Ev. Ottonis edit. Lat. Paraphraseos Institutionum Caesarearum Theophili cum additis Observationibus. Leidae, doch deze is, volgens de uitg. van Reitzius, Hagae-Comit. 1751 door Duker bezorgd.

J.L. Uhlius gaf te Halle 1770-1774 in het licht: al zijne Commentationes Academicae, quibus selectissimae Juris materiae pertractantur, met de Orat. funebris van Vitriarius in 4 d. gr. 8^o.

In 1778 werden twee afdrukken van het romeinsche wetboek (Corpus Juris) door Schulting gebruikt, van de erven van den Hoogleeraar Rucker, in wiens bezit zij tot dusverre geweest waren, voor eene som van f 2000 door curatoren der Leidsche hoogeschool gekocht. Deze zijn door den hoogleeraar Smallenburg, met zijn eigene aanmerkingen in het licht gegeven onder den titel van Ant. Schultingii Notae ad Digesta seu Pandectas. Ed. atque Animadversiones suas adiecit N. Smallenburg. L.B. 1804-1820. 7 v. 8^o.

Zie Saxe, Onom., T. V. p. 410, Anal., p. 648; Vriemoet, Ath. Fris., p. 710-722, Add., p. 15; J. I. Vitriarii, Orat. funeb.; Series Rect. magnif. ad caliem Orat. Cl. Jo. de Gorter anno Acad. Herderov. Jubil. 1748; F. Saxe, Or. de A. Schult. altero genuinoque Batavorum Cujacio. Dav. 1789; Arntzenius, ad Aurel. Viect. C. VIII. § 3. p. 89a; Te Water, Narratio, p. 26 sq. et 205; Catal. Bibl. Bunav., T. I. Vol. II. p. 1595; G. Stolle, ad Heumannum, p. 842; Haubold, Instit. Juris Rom. liter., p. 142; Struvii, Bibl. Jur. Sel., p. 23, 30, 54, 110, 119, 138, 162, 300, 576; Boekz., 1715, D. I. bl. 83 volgg., 1734, D. I. bl. 602-613; van Kampen, Bekn. Gesch., enz., D. II. bl. 42, D. III. bl. 138; Bouman, Gesch. d. Geld. Hooges., D. I. bl. 248,

[p. 539]

D. II. bl. 52, 53, T. en B. bl. 174; 176, 409; Nieuwenhuis; Kobus en de Rivecoourt; Jöcher, Biogr. Univ.; Biogr. géner. mod.; Cat. libr. Bibl. publ. Univ. L.B. annis 1814-1847, illat, p. 312; Muller, Cat. v. portr.