Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 16

[Henricus de Roy]

ROY (Henricus de), zoon van Abraham de Roy, laatst predikant te Amsterdam, (overl. 21 April 1680) werd als proponent beroepen te Schalkwijk (1655) en vervolgens te Barneveld (1656), Zutphen (1661), 's Hage (1672), in 1674, hofprediker van Willem III. Toen de prins den 28 October 1674 in het door hem veroverde Grave zijne introde deed en de Roy naast hem reed, gaf deze op de door den prins hem gedane vraag, of hij wel aanstonds eene dankrede zou kunnen doen, een bevestigend antwoord. ‘Laat ons dan voort in de kerk gaan en allereerst God dankon dan zullen wij daarna verder op de din-

[p. 520]

gen order stellen,’ hervatte de prins. Hierop stegen allen voor de kerkdeur van het paard, en de leeraar, zoo gelaarsd en gespoord als hij was, trad binnen, legde aan den voet des predikstoels zijn rijgewaad af en hield, terwijl de verzamelde menigte, bij gebrek van banken, op meelzakken was neêrgezeten, te midden van de nog rookende en bloedige puinhoopen der stad, eene zoo heerlijke als wel stichtelijke dankpredikatie over 1 Sam. XII:12, tot hiertoe heeft ons den Heer geholpen. De Roy overleed den 15 Mei 1675.

Zie De Jongh, Naaml. van Predd. van Gelderl., bl. 404, Valc. kenier, Verw. Europa, bl. 4046; Bosscha, Neêrl. heldend. te Land, D. I, bl. 490.