Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 16

[Jhr. Mr. Alexander Carel Gijsbert van Rappard]

RAPPARD (Jhr. Mr. Alexander Carel Gijsbert van) werd in 1789 te Amsterdam geboren, was in 1811 taxateurgeneraal der belastingen in de onderscheidene deelen des rijks, en werd bij dit vak overgeplaatst eerst te Werkhoven en Odijk, daarna te Driebergen en Doorn. Later als ontvanger der belastingen te Utrecht benoemd, werd hij uit de ridderschap der provincie in de Provinciale Staten afgevaardigd, totdat, door de opheffing der ridderschappen als grondwettig bestanddeel der regering, dit zijn mandaat op eervolle wijze eindigde. Hij wist in de moeijelijke omstandigheden, waarin de ontvangers tot de belastingschuldigen staan, deze hunne belangen met die des rijks te vereenigen, genoot de algemeene achting en werd bij zijn overlijden te Utrecht, in Julij 1860, zeer betreurd. Hij behoorde toen tot de weinige overgeblevenen, die in 1813, tijdens de Fransche overheersching, gedwongen werden, als garde d'honneur te dienen, niettegenstaande hij zich tot hoogen prijs, wegens de Fransche conscriptie, had doen vervangen. Dit was echter geheel overeenkomstig de staatkunde van het toenmalig geweld; men had op die wijze twee voor één. De gardes d'honneur van Utrecht maakten een deel uit van eene der eerste detachementen, die naar Metz vertrokken. Dit gaf aanleiding, dat zij van Utrecht naar Beusichem het uitgeleide van een aantal stadgenooten ontvingen. Daar aan den maaltijd nog te zamen vereenigd, nam R.F. Elen Modderman het woord, en riep hen in zulk eene hartroerende taal het afscheid toe, dat alle aanwezigen opstaande, het laatste woord van den spreker met weemoedige geestdrift herhaalden: het Vaderland boven! Van Rappard werd spoedig met een detachement van Metz naar en over den Rijn gezonden. Te Hanau, door ziekte opgehouden, bevond hij zich aldaar, toen die plaats, na den veldslag bij Leipzig, door de Oostenrijksche en Beijersche troepen stormenderhand werd ingenomen. Aan de tusschenkomst eener Hollandsche aldaar gevestigde familie, had hij het te danken, dat hij niet als

[p. 74]

krijgsgevangene werd opgezonden, en reeds in de eerste helft der maand December 1813 te Utrecht terug kwam. Bij de wederverschijning van Napoleon uit Elba in Frankrijk, in Maart 1815, nam van Rappard deel aan de zamenstelling van de compagnie vrijwillige jagers te paard van Utrecht, op eigen kosten uitgerust, en werd daarbij door zijne wapenbroeders tot wachtmeester benoemd. Aan den koning zijne diensten mede aangeboden hebbende, werd hij, in de omstreken van Parijs in kantonnement zijnde, tot 2den luitenant van het 1ste regement kurassiers benoemd, bij welk corps hij tot in 1821 in dienst bleef, toen hij, wegens persoonlijke belangen, zijn eervol ontslag verzocht en verkreeg. In 1830 bood hij voor de tweede maal zijne diensten het vaderland aan. Als kapitein bij de plattelands-schutterij van Utrecht aangesteld, nam hij met zijne compagnie deel aan het scherp gevecht bij Calmpthout, dat eene uit Bergen-op-Zoom, onder de bevelen van den kolonel baron d'Ablaing van Giessenburg uitgezonden detachement troepen, op den 4den Augustus 1831, aan de Belgen leverde, en waarbij dezen uit hunne positie verdreven Werden.

Zie Nieuw Amst. Hand. en Effectenbl, van 26 Julij 1861.