Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 12. Tweede stuk

[Johannes Christiaan Mohr]

MOHR (Johannes Christiaan), tijdgenoot en vriend van Schutte, Voet, Lussing en anderen, was lid der meeste dichtgenootschappen van zijn tijd, en behaalde de gouden medaille bij het Haagsche voor zijn gedicht de voordeelen van den Christelijke godsdienst voor de burgerlijke maatschappij. Zijne gedichten zijn meestal in de bundels der dichtgenootschappen en voor de werken zijner kunstvrienden geplaatst. Veel gerucht maakte zijn ontzaggelijke doch nuttige beschouwing enz., bij den brand van den Amsterdamschen schouwburg, den 12 Mei 1772, waarin hij dien brand als een godsstraf voordroeg. Hij betreurde den dood van zijn leermeester en vriend R. Schutte in een lijkdicht, gelijk ook dien van Voet. Het laatste dichtstuk voert tot titel:

Dichtgedagten bij het graf van den Prins der Godgewijde Nederlandsche Dichteren, Joannes Eusebius Voet, in de ouderdom van 73 jaaren in 's Gravenhage overleeden op den 28 van Herfstmaand 1778. Amst. 8^o.

Ook gaf hij afzonderlijk in het licht:

[p. 917]

Overdenkingen by gelegenheit van het sterven van den Hoogl. G.J. Nahuys en deszelfs Egtgenoot. Amst. 1782, 8^o.

Hij zelf overleed in 1787. Zijn dood werd betreurd door verschillende dichteren, wier rouwverzen gezamentlijk zijn in het licht gegeven.

Zie Witsen Geysbeek, B.A.C. Woordenb., D, IV. bl. 438; Ter gedachtenis van J.C. Mohr; Schotel, Kerk. Dordr., D. II. bl. 491; Schutte, Lykd., bl. 126; Arrenberg, Naamw., bl. 358; Kobus en de Rivecourt.