[Philip Fredrik Lynslager]
LYNSLAGER (Philip Fredrik), bekwaam en geestig dichter, zette verscheidene Fransche opera's, ten dienste van den Amsterdamschen Schouwburg en het liefhebberij-tooneel, met de zinspreuk: Kunstmin spaart geen Vlijt, op hetwelk hij zelf als acteur uitmuntende bekwaamheden aan den dag legde, over. Zijne losse dichtstukjes, in sommige dichtbundels verspreid, zijn geestig en bevallig.
Men heeft van hem:
De Soldaat door dwang, kluchtige opera, gevolgd naar het Fransch, Amst. 1779, (pr.)
De Soldaat door dwang, kluchtig blijspel, gevolgd naar het Fransch, ald. 1782, (in dichtmaat.)
De Zijden Schoenen of de Hoogduitsche Schoenmaakster, kluchtige Opera, gevolgd naar het Fransch, (pr. met zang), Ald. 1779.
Annetta en Lubijn, treurspel, gevolgd naar het Fransch, (pr. met zang), Ald. 1781.
Welkomstgroet aan Mej. A. van der Mast, als Actrice, en eenige Leden van het Genootschap Kunstmin spaart geen Vlijt, bij de opening van deszelfs Tooneel, 1781.
Roosje en Colas, kluchtspel gevolgd naar het Fransch, (pr. met zang), Ald. 1783.
Zoé, treurspel gevolgd naar het Fransch van Mercier, (pr.) Ald. 1785.
De vlugt van Eneas, of de Dood van Dido, treurspel in straatliedjes, Ald. 1785.
Het Dorpsfeest, blijspel met zang, gevolgd naar het Fransch van Desforges, Ald. 1788.
In Tooneel- en Mengelpoëzy van het Genootschap onder de Zinspreuk Kunstmin spaart geen Vlijt, Amst. tusschen 1776 en 1791, 16 d.
Het trommelend Huisspook of de Echtgenoot Waarzegger, blijspel naar het Fransch van Destemates, Amst. 1776.