Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 11

[Charles de Longueval]

LONGUEVAL (Charles de) graaf van Bucquoi, zoon van Maximiliaan de Longueval en van N. de Lille, beroemd Spaansch generaal onder Philippus II, werd in 1561 in Artois geboren, ontving de ridderorde van het gulden vlies van Philippus III. Hij was bevelhebber van Emmerik, toen hij, volgens Reyd, in Lentemaand, doch volgens Wagenaar in Sprokkelmaand 1599, door graaf Lodewijk onderschept en gevangen werd. Bor stelt het geval een jaar vroeger, op het voetspoor van den Spaanschen geschiedschrijver Coloma. Hij werd op het slot te Woerden gezet en in Slagtmaand van dat jaar voor een losgeld van f 20,000 ontslagen. Men wil dat hij te Nieuwpoort zou gesneuveld zijn, doch wij ontmoeten hem in 1605, toen hij over den Rijn trok, Keizerswaard innam en ter wederzijde van den stroom een schans opwierp, om zich van den overtogt te verzekeren. Den 28sten October van dat jaar maakte hij zich bij verdrag meester van Wagtendonk, dat hij twintig dagen belegerd had. Wat later overmeesterde hij het slot Krakou in 't graafschap Meurs, met geringe moeite. In het volgende jaar trachtte hij in de Betuwe te dringen. In 1610 zonden hem de aartshertogen naar Frankrijk, om de regering aldaar te doen besluiten tot het verlaten der vorsten bezitteren. In den dertigjarigen oorlog diende hij keizer Ferdinand II en voerde hij het bevel over een legerkorps, bestemd om Mansfeld te bestrijden en versloeg in 1623, bijgestaan door Maximiliaan, hertog van Beijeren, het leger der Protestanten voor Praag. Hij sneuvelde bij het beleg van Neuhausen in Hongarije. Hij huwde Magdalena de Biglia, Princesse du Duché de Milan. Zijn zoon was Charles Albert de Longueval, graaf van Bucquoy en Gratzen, baron van Vaux en Rosenberge, kommandeur der orde van Calatrava, generaal der caval-

[p. 598]

lerie der Nederlanden, groot bailliu van Henegouwen enz., gestorven in 1663. Zijn portret is door Vorsterman gegraveerd en wordt beschreven in de Catal. raisonnée de la Collection de Ch. van Hulthem, 1846, p. 502. Een ander is gegraveerd door Eg. Sadeler, 1621, gr. in fol., uitgegeven bij Dancker Danckertse. De bekende Belgische geschiedschijver Olivier de Wree heeft te Brugge in 1625, in langw. 8^o. formaat, een gedicht uitgegeven:

Vermaerde oorloghstucken ende daden van den Grave van Bucquoy enz.

Zie Biogr. Univ. Brux. 1843 voce Bucquoy; Maurice, le Blason des Arm. de l'ordre de la Toison d'or, No. 323; Carpentier, Hist. de Cambr. p. 595; Reyd, Ned. Gesch. B. XII. bl. 373; Bor, Ned. Oorl. B. XXXV. bl. 493, B. XXXVI. bl. 562, B. XXXVII. bl. 657; Coloma, Las Guerras de los Estados Baxos, p. 580; van Meteren, Ned. Gesch. B. XXVII. fol. 504, 506, 520, B. XXVII. fol. 607; Grotii, Hist. Libr. XV. p. 483; Wagenaar, Vad. Hist. D. IX. bl. 45, 187, 195, 210, D. X. bl. 41; van Wijn op Wagenaar, D. IX. bl. 28; Nav. D. VI. bl. 63, 213, 376, D. VII. bl. 143.