Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 11

[Eelcko en Sicke van Liauckama]

LIAUCKAMA (Eelcko en Sicke van) trokken met andere Friesche edelen in 1096 naar het H. Land ter herwinning van Jeruzalem en des Heeren graf op de Saraeenen. Sicke stierf onder den kruisbanier strijdende voor Nicea den heldendood. Zijn neef Eelcko werd weldra om zijne uitstekende dapperheid bevorderd tot overste van 3000 krijgsknechten, en na de overwinning van Nicea, tot gouverneur dier stad aangesteld. Hij woonde vervolgens, op zijn verzoek en wijl het hem verdroot in Nicea werkeloos te blijven, het beleg van Jeruzalem bij. Bij de inneming dier stad werd hij zwaar gewond, genas echter en keerde naar zijn vaderland terug. Dit berouwde hem, want hij meende, dat hij ten dienste van het christendom in Palestina had moeten blijven. In 1109 keerde hij met zijne vrienden Feycke Botnia, zijns broeders zoon Epe, Godfried Roorda en Watze Herema naar

[p. 401]

het H. Land terug, werd onderweg krank, overleed te Joppe, doch werd te Jeruzalem begraven. Toen het berigt in Friesland kwam van zijn overlijden, zouden de Friezen al klagende elkander hebben toegeroepen: ‘Hij ligt in Jaffe.’ Dit gezegde zou sedert in gebruik zijn gebleven, met betrekking tot iemand, die aan eene ziekte, zonder hoop van herstel ligt.

Zie Fris Zeits. 1842, 1^o Jahrg. S. 55; Hamconii Fris.; i.a.p. Ocko Scharlensis, Chron. van Friesl. bl. 88, 89.