Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 11

[Tiberius Lambergen]

LAMBERGEN (Tiberius), zoon van Otto Lambergen, predikant te Reidsum c.a. (1712-1731), kleinzoon van Antonius Lambergen, curator der Latijnsche school en lid der regering te Dokkum, werd in 1717 te Reidsum geboren, bezocht de Latijnsche school te Dokkum, studeerde te Franeker in de medicijnen, en verwierf den 31 Mei 1740 den rang van doctor in dezelve. Na nog gedurende twee jaar te Leyden de lessen van 's Gravesande en andere hoogleeraren te hebben bijgewoond, zette hij zich te Leeuwarden neder, waar hij ook lid der regering werd en als zoodanig in

[p. 58]

1749 naar de Vergadering der Staten van Friesland werd afgevaardigd. In hetzelfde jaar werd hij tot hoogleeraar in de geneeskunde te Franeker benoemd, welke waardigheid hij den 28 April 1751 aanvaardde met eene Oratio de amico Historiae Naturalis cum Medicina connubio, In 1753 werd hij naar Groningen beroepen tot hoogleeraar in de Botanie, Chemie en de Praktijk, welke betrekking hij den 11 Junij 1754 aanvaardde met eene Oratio exhibente Encomia Botanices eiusque in re medica utilitatem singularem. In het Akadem. programma wordt de titel dier Oratie dus opgegeven: In Botanicen Encomiasticam, quam ejus utilitatem singularem in Medicina commonstrare adnitetur.

Hij stierf te Groningen den 8 Junij 1763, in het 46e jaar zijns levens.

Het programma bij zijn overlijden ontbreekt en daardoor zijne vrouw en kinderen, indien hij die heeft nagelaten, onbekend.

Behalve de beide gemelde orationes, in 1751 te Franeker en in 1754 te Groningen gedrukt schreef hij nog Lectio inauguralis sistens ephemeridem persanati carcinomatis, Gron. 1754 4^o.

Zie Vriemoet, Athen. Frisiacae p. 868, 869.