Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 9

[Cornelis Janszoon]

JANSZOON (Cornelis) bijgenaamd de Haan of het Haantje, werd te Amsterdam geboren en gaf reeds vroeg blijken van zijnen moed, zoo dikwijls als de gelegenheid zich daartoe aanbood. Van matroos tot kapitein opgeklommen, deed hij met zijn schip verscheidene togten tegen de Duinkerksche kapers, die steeds in hem een onvermoeid en dapper bestrijder vonden. Ook was hij in de Middellandsche zee nu en dan met Spaansche en Moorsche kapers slaags. Bijzonderheden omtrent die gevechten ontbreken ten eenenmale. Alleen van het laatste door hem geleverde gevecht is iets meer bekend. In 1633 wederom door de directeuren te Amsterdam tegen de Duinkerksche kapers uitgezonden, ontmoette hij twee vijandelijke schepen, die hem van weerszijden aantasten. De overmagt doet Janszoon niet verzagen. Hij werpt zich te midden der vijanden, en had het geluk het eene schip in den grond te schieten en het andere op de vlugt te jagen. Hij zelf sneuvelde echter in dit gevecht. Zijn lijk werd naar Amsterdam gevoerd en aldaar met groote statie begraven. De directeuren

[p. 122]

aldaar deden hem ter eere, ten zuiden van het koor in genoemde kerk, eene zwart marmeren graftombe oprigten. Boven in de lijst pronkt zijn wapen, zijnde een kraaijende haan, en onder staat het zeegevecht met de beide schepen, waarin hij omkwam, afgebeeld. Daartusschen staat een Latijnsch opschrift van Caspar Barlaeus, hetwelk door Wagenaar vermeld is, terwijl onder de afbeelding van het zeegevecht de volgende regels van Laurens Reaal geplaatst zijn:

Hier rust de held, die van zijn vijands schepen
In zevenmaal kwam zeven vlaggen sleepen,
En gaf voor 't laatst op twee zoo dapper vonk
Dat d' eene vlood, en d' ander hij hem zonk.

De afbeelding van Cornelis Janszoon ziet het licht.

Zie Wagenaar, Beschrijv. van Amst. D. VII. bl. bl. 345-347, D. XI. bl. 241; de Jonge, Geschied. van het Nederl. Zeewez, D. I. bl. 367; Muller, Cat. van Portrett. bl. 104.