Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 9

[Willem Imme]

IMME (Willem), geboren in 1762, was een geruimen tijd Roomsch Katholijk priester en pastoor te Loosduinen, waar hij in den ouderdom van 61 jaren, op den 28^sten April 1823, na twintigjarige dienst, overleed. Hij maakte zich door het schrijven van de volgende werkjes als oorspronkelijk genie en geestig schrijver bekend:

[p. 17]

Martin of de herstelling der verdrukte onschuld, Zalt-Bommel, 1790. 8^o.

De dankbare; eene Fransche geschiedenis, Zalt-Bommel, 1792. 8^o.

Pauline of de schoone boetvaardige, 's Hage, 1794. 8^o.

Geschenk voor de Jeugd op den dag van hare eerste Communie, Amst. 1802. 8^o. m. pl.

Hij beoefende ook de dichtkunst blijkens een paar dichtstukjes, die voorkomen in de kleine Dichterlijke Handschriften, en blijkens zijne tooneelstukken, die hij met de zinspreuk Otia delectent admoneantque mei uitgaf onder de volgende titels:

Lucas en Lucinde, tooneelspel, Amst. 1782. 8^o.

Irene, treurspel naar het Fransch, Amst. 1784. 8^o.

Delia en Adelaïde, tooneelspel, Amst. 1786. 8^o.

De Weldadige, tooneelspel, Amst. 1788. 8^o.

De verstandige Echtgenoote, tooneelspel, Amst. 1790. 8^o.

De Jonge Walburg, of de gevolgen van het Sentimenteele tooneelspel, Amst. 1792. 8^o.

De afbeelding van Imme ziet het licht naar A. Warmoes (1788) door A. Karcher.

Zie Algem. Konst- en Letterb. 1823. D. I. bl. 289; de Jong, Naaml. van Boek.; van der Aa, Nieuw Woordenb. van Ned. Dicht.; Cat. van de Bibl. der Maatsch. van Ned. Letterk. te Leid. D. I. b. bl. 119, 120.