Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 8. Eerste stuk

[Wilhelmus Heshusius]

HESHUSIUS (Wilhelmus), zoon van Samuel Heshusius, predikant te Terwolde (1717) en Epe (1740), proponent geworden den 23 Julij 1743, in 1744 predikant te Oen, Renkum en Heelsum en laatst te Hinlopen,

[p. 705]

was niet alleen een godgeleerde maar ook Latijnsch dichter.

Hij schreef:

De wetenschap der levendigen dat zij sterven zullen, vertoont uit Pred. IX:5a - zijnde dit eene uitvoerige Kerkelijke Redevoering bij gelegenheid van den onverwagten dood van H.D.H. Maria Louisa van Hessen-Kassel, Amsterd. 1765, 4^o.

Leerreden uit Jes. XLIX:23 bij gelegenheid van het huwelijk van Prins Willem den V. Amst., 4^o.

Viertal Kerkelijke Redevoeringen, Leeuw. 1768, 4^o.

Drietal Leerredenen, uitgesproken bij merkwaardige gebeurtnissen, Dokkum 1777, 4^o.

Van zijne poëzij vindt men de volgende proeven:

Carmen congratulatorium dedic. il. et doct. viro H.J. Arntzenio, J.U.D., in gymnasio Zutphaniensi Prof. Scholarum Rectori & Bibliothecario.

Naenia funebris in tristem obitum viri Revend. Guilielmi Themmenii.

Epitaphium in acerbissimum mortem viri Reverend Wynandi Winterswyk.

Zie Boekzaal der geleerde wereld 1763 b. p. 485, 486, 1765 b. p. 255, 266, 366, 367, 1766, b. p. 626; Brans, Kerk. Reg.; B. Keppel, Alphab. Naamrol van Predik., bl. 72; Arrenberg, Naamreg. van Boeken, bl. 227.