Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 8. Eerste stuk

[Anthony van der Heim]

HEIM (Anthony van der), zoon van Anthony van der Heim, rekenmeester der domeinen van Holland, en van Catharina Heinsius, zuster van den raadpensionaris, werd in 1693 geboren. Wij ontmoeten hem het eerst in 1727 als secretaris van de generaliteits rekenkamer en griffier der leenen van Holland, toen hij in de plaats van Simon van Slingeland tot secretaris van den Raad van Staate benoemd werd. Als zoodanig, en eenigen tijd later als thesaurier generaal der Unie, had bij veel ondervinding opgedaan, toen hij in 1737 tot raadpensionaris van Holland verkozen werd. Reeds dadelijk gaf hij een blijk van beminnelijke zedigheid, door te erkennen, dat hij de bekwaamheden voor dat ambt vereischt, niet bezat, doch in de hoop op den bijstand der Voorzienigheid en op dien der staten hetzelve ten dienste des lands zou trachten te bekleeden.

Loffelijk kweet hij zich in hetzelve. Zijn bestuur was in de eerste vier jaren rustig, doch werd in de vijf laatste niet weinig zorgelijk door den Oostenrijkschen successieoorlog. Nogtans was het vertrouwen, hetwelk men stelde op zijn ijver, naarstigheid en oplettendheid algemeen. Ook met dat van buitenlandsche vorsten werd hij vereerd. Een

[p. 408]

bewijs hiervan is, onder anderen, dat toen de koning van Frankrijk, in 1743, door zijnen gezant in 's Hage deed verklaren, aan geene mogendheid eenige opening van een vredesontwerp te hebben laten doen, dan aan den staat der Vereenigde Nederlanden, waarvan van der Heim kennis had gekregen.

Dat van der Heim aan zijne lastgevers zeer voldeed, ja voor onmisbaar gehouden was, bleek wel daaruit, dat de staten-generaal hem zeer gaarne in de plaats van den uitmuntenden Fagel hadden benoemd, terwijl Hollands staten hem drongen om den post van raadpensionaris te behouden. Hij koos het laatste, en werd daarvoor door Holland plegtig bedankt.

Tot aan zijn dood toe was van der Heim met den meesten ijver en trouw voor 's lands belangen werkzaam. Nog in 1745 hield hij zeer belangrijke onderhandelingen met den abt de la Ville. Zijne veelvuldige zwaarwigtige bezigheden en de inspanning waarmede hij die verrigtte, hadden eenen nadeeligen invloed op zijne gezondheid. Men raadde hem het gebruit der wateren te Spa aan, en het was op zijne reize derwaarts, dat hij op den 16^den Julij of volgens anderen, op 15^den Augustus 1746 overleed. Zijne afbeelding ziet het licht. Hij was gehuwd met Catharina van der Waeyen en liet één zoon en twee dochters na.

Zie Wagenaar, Vaderl. Hist., D. XIX. bl. 225. 394, 475, D. XX. bl. 45; van Wijn, Bijvoegs., D. XVIII. bl. 117, D. XX. bl. 7-12; Nalezingen op de Vaderl. Hist. van Wagenaar, D. II. bl. 402-406; Scheltema, Staatk. Nederl, D. I. bl. 442, D. II. bl. 590; van Kampen, Karakterk. der Vaderl. Geschied., D. II. St. II. bl. 598-600; Muller, Cat. van Portrett.