Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 8. Eerste stuk

[Henri Philiponeau de Hautecour]

HAUTECOUR (Henri Philiponeau de) was de oudste zoon van Jean Philiponeau, heer van Montargyer en Elisabeth Bazin, beiden van eene edele en aanzienlijke familie afkomstig. Hij werd te Duche in Neder-Normandië geboren den 5^den September 1646, en reeds op negenjarigen leeftijd naar Saumur gezonden, waar hij in zes jaren zich voor de hoogeschool bekwaam maakte, vervolgens aldaar in de wijsbegeerte studeerde, en in 1664 den graad van meester in de vrije kunsten verwierf.

Na eenigen tijd in de wijsbegeerte onderwijs gegeven te hebben, in de plaats van den hoogleeraar Robert Ghoüet, die naar Genève beroepen was, besloot de Hautecour zich op de godgeleerdheid en oostersche talen toe te leggen. Hij deed dat met zoo veel inspanning, dat hij reeds in 1669 zijne dissertatio de fide verdedigde en twee jaren daarna tot predikant te Saumur werd beroepen, waar hem het onderwijs in de godgeleerdheid werd opgedragen. Hij nam die betrekking tot in 1685 waar, toen de hoogeschool op last van Lodewijk XIV werd opgeheven. De Hautecour, het gevaar inziende dat het protestantisme in Frankrijk dreigde, wenschte het tijdig te ontgaan, en wist, door den invloed van bloedverwanten en vrienden, vergunning te erlangen om zijne goederen te verkoopen en met zijne bezittingen en betrekkingen Frankrijk te verlaten.

Hij kwam den 7^den Februarij 1686 in Holland aan, en dadelijk bood men hem een beroep te Deventer en gelijktijdig te Middelburg, mede als hoogleeraar, aan. Nog niet besloten zijnde welke roepstem te volgen, boden curatoren der Franeker hoogeschool hem den 31^sten Mei daaraanvolgende den godgeleerden leerstoel aan. Hij aanvaardde deze betrekking den 17^den Junij van hetzelfde jaar met eene Oratio de vera ratione ordinis decretorum Divinorum de salute generis humani, nadat hem kort te voren het doctoraat in de godgeleerdheid was opgedragen. Hij vervulde zijn ambt met grooten lof, tot hij den 25^sten October 1715 door eene beroerte overvallen werd, die hem den 30^sten dier zelfde maand ten grave sleepte. Zijn ambtgenoot Campegius Vitringa hield op hem eene lijkrede. Hij was in 1673 gehuwd met Helène Perroteau, die te Franeker in 1689 overleed, na hem verscheidene kinderen te hebben geschonken, waarvan hem slechts eene dochter overleefde, die in 1709 huwde met

[p. 286]

Isaac la Migue, Fransch predikant te Leeuwarden. In 1696 hertrouwde de Hautecour met Louise Mauricette l'Huillier, die hij den 27^sten Maart 1711 verloor en bij wie hij slechts ééne dochter verwekte.

De Hautecour gaf in druk uit de volgende verhandelingen:

Dissertatio de Mysterio pietatis ad locum I. T. III. 16. Franeq. 1687 4^o.

Dissertatio ad Oraculum Genes. III:15. Franeq. 1689. 4^o.

Dissertationes de Symbolo Apostolico, Franeq. 1691-1692. 4^o. Op nieuw uitgegeven, zonder des schrijvers naam, onder den titel van: Disquisitio de Symbolo etc. Amst. 1702. 4^o.

Dissertatio de peccato in spiritum sanctum, ad Marc. III. 28, 29, 30, Franeq. 1702. 4^o.

Dissertatio ad historiam Daemoniaci a Christo sancti, Maro. IV:1-20, Franeq. 1704. 4^o.

Dissertatio de Lege et Evangelico, ad Joh I:17, Franeq. 1707. 4^o. Ibid. 1710. 4^o.

Controversiarum de Religione brevissima Synopsis, Franeq. 1709. 12^o.

Behalve deze geschriften stelde de Hautecour nog een groot aantal academische verhandelingen op, waarvan echter niets is uitgegeven.

Zie Vriemoet, Athen. Frisiae, p. 682-683; Paquot, Mémoir. T. I. p. 566; Glasius, Godgel. Nederl.