Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 7

[Jean Guepin]

GUEPIN (Jean), zoon van Jacob Guepin, boekhouder der wisselbank te Vlissingen, en van Mary Attwel, werd aldaar den 15 Jan. 1715 geboren en oefende zich, onder den rector Jungius, aan het Vlissingsche gymnasium in de Latijnsche en Grieksche talen, terwijl zich tevens zijn aanleg voor de poëzy, beide in het Fransch en Nederduitsch, ontwikkelde. Voor den koopmanstand bestemd, bezocht hij geen onzer hoogescholen, maar bleef hij in zijn snipperuren de beste en beroemdste dichters beoefenen; legde zich vooral toe op een zuiveren nederduitschen stijl en rigtte met eenige letterkundige vrienden in 1736 te Vlissingen een rederijkkamer op, die zij De klimmende Leeuwerik noemde. In 1752 werd hij lid van het te Vlissingen in dat jaar gestichtte genootschap Conamur tenues grandia. Ofschoon lidmaat en diaken der Waalsche gemeente, woonde hij echter somtijds de godsdienstoefening der Nederduitsche gemeente bij en hoorde dan de bespottelijke en ergerlijke wartaal van Dathenus opzingen, die voor zijne kiesche ooren onverdragelijk was. Dat gaf hem aanleiding tot het schrijven eener satyre, onder den titel: Petri Datheni CL Psalmi, ad fidem veterum membranarum curis Philomasi sedulo castigati 1725. Hij gaf voor oude manuscripten geraadpleegd te hebben, verdedigt de zotste uitdrukkingen met de geestigste schijn-critiek en het gezag der ergste lettterzifterij in den smaak van het bekende Chef d'oeuvre d'un inconnu met een opdragt, voorrede en lofzang door P. Dathenus.

[p. 540]

Gnepin gaf zijn handschrift aan zijne vrienden te lezen, die, met of zonder zijn weten er afschriften van vervaardigden, 't geen hem bewoog het in 1758 onder den titel van Datheniana of ophelderingen over de vermaarde Psalmberijminge van Petrus Dathenus, op den versierden naam van Juvenalis Glaucomastix met eene zinspelende plaat, door S. Fokke gegraveerd, in het licht gegeven. Scherp werd dit werkje benevens de Aanmerkingen van Andriessen op de Psalmberijming van Dathenus beoordeeld, waarop Guépin zich op zijne gewone ironische wijze verdedigde in een Lofdicht op P. Dathenus of Datheniaansche bedenkingen over de Maandelijksche Bijdragen, opgedragen aan Juvenalis Glaucomastix, uitgever der Datheniana. Behalve deze satyre, bezong hij de inhuldiging van Willem V als heer van Vlissingen den 30 Mei 1716 in een Fransch dichtstuk. Zijn overige Fransche en Nederduitsche gedichten zijn verspreid. Hij was een schrander, vrolijk en opgeruimd man, schepen en raad van zijne geboortestad, hij beoefende ook de teekenkunst. Ten minste hij vervaardigde vignetten voor gedichten, die hij wenschte in het licht te kunnen geven. Hij overleed den 15 Junij 1766.

Zie Witsen Geysbeek, Biogr. Anth. Crit. Woordenb. D. II. bl. 438. volgg.; Hulde aan de Nagedachtenis van wijlen J. Guepin, in Mnemosijne, St. VI. bl. 177, 202; Glasius, Godgel. Nederl. Afl. IV. bl. 590; J. van Iperen, Kerkel. Hist. van het Psalmgezang, D. I. bl. 249; Maandelijksche Bijdragen, tot opbouw van Neerl. Taal- en Dichtk. D. I. bl. 65, 189; van Kampen, Geschied. der Ned. Letteren en Wetenschappen, D. II. bl. 157; Nieuwenhuis, Woordenb. van Kunsten en Wetenschappen (Aanhangsel) D. VI. bl. 257; Catal. d. Maats. v. Neerl. Letterk. D. I. bl. 18, 160.