Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 7

[Theodorus van de Groe]

GROE (Theodorus van der), zoon van Ludovicus van der Groe, predikant te Zwammerdam; aldaar geboren en tot de predikdienst bestemd, werd hij, tot proponent bevorderd, in 1729 predikant te Rhijnzaterwoude, in 1740 te Kralingen, waar hij den 24^sten Junij 1784, in den ouderdom van bijna 79 jaren, overleed. Tijdens zijne dienst ter laatstgemelde plaats werd hij betrokken in den te Rotterdam, in 1756,

[p. 418]

gevoerden twist over het regt der kerk. Het onnoodig achtende te vermelden welk aandeel hij daarin, door het uitgeven van naamlooze geschriften tegen de wederpartij had, merken wij hier alleen op, dat hij zich door zijnen onverstandigen ijver zoodanig liet vervoeren, dat men met zijne geschriften openlijk den spot begon te drijven. Overigens verwijzen wij ten opzigte van het gevoerde geschil naar het artikel van Petrus Hofstede, die er mede in betrokken was.

Op een ander veld deed van der Groe zich kennen, behalve door zijne overzetting van de werken van R. Erskine en G. Hutcheson, door:

Toetsteen der waare en valsche Genade, ontdekkende de zuivere Gereformeerde waerheid, vervat in de Heidelbergschen Catechismus, en de wezentlijke gronden van onderscheid, tusschen het zaligmakende werk des Geestes in de herten der opregte gelovigen, en tusschen het schijn-geestelijk werk der geveinsden en tijd-gelovigen, Rott. 1725. 8^o. in hetzelfde jaar herdrukt. 2^de deel, ald. 1753. 8^o.

Het zaligmakend geloof, beschreven op het instantelijk verzoek van eenige vrienden in Rotterdam; Nieuwe uitgave. Amst. 1838. 8^o.

Zie Boekz. der gel. wereld, op genoemde jaren; van Abkoude, Naamreg. van Ned. Boek. D. I. St. IV. bl. 51, 80, St. V. bl. 54, Ypeij, Kerk. Geschied. van de 18^de eeuw, D. VII. bl. 37-42; Brans, Kerk. Reg. bl. 92, 158; Brinkman, Naaml. van Boek.