Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 7

[Abraham Grenier]

GRENIER (Abraham) was een regtsgeleerde en schepen, te Middelburg geboren en aldaar gehuwd met de dochter van den burgemeester Cornelis Arentsen Westdorp. Hij was bevriend met den vermaarden Amsterdamschen dichter Jan Six van Chandelier, met wien hij, na de voleindiging zijner studiën, eene reis door Frankrijk en Engeland deed, en die hem in een zijner gedichten noemt:

Grenier dien staande voets, wel vaarsen wist te rollen
Tot schande van tobak, wijl ik dat quylkruid prees,
Ghy hebt op dien Parnas, in 't midden der Apollen
Geslaapen en geleert hun daagelijks gelees.

[p. 397]

Grenier overleed den 11^den Februarij 1660. Johannes Wilmerdonk, Hoogleeraar van de doorluchtige, en Izaak van Hoornbeek, Rector der Latijnsche school te Middelburg, roemden hem in hunne lijkgedichten. Eerstgenoemde zeide daarin:

Nu zwijgt die gulde mond, die immer heeft gesproken
Voor 't ongekrenkte regt; nu rust dat grijze brein
Dier blonde herssenpan, wiens zorge voor 't gemein
In heilzaam overleg heeft nagt nog dag ontbroken.

Zie de la Ruë, Gelett. Zeel. (2^de druk) bl. 539, 540.