Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 7

[Bernardus van der Goes]

GOES (Bernardus van der) werd aldus naar zijne geboortestad genoemd, waar hij in 1550 het eerste levenslicht aanschouwde. Hij was de laatste die in 1571 in het preekheeren-convent de gelofte aflegde, en vervolgens biechtvader was van de nonnen zijner order te Wijk bij Duurstede. Naderhand, in 1605, was hij procurator en vervolgens prior van een klooster te Kalkar. Na twee jaren aldaar de dienst te hebben waargenomen is hij ontslagen, en door de tijdsomstandigheden geen kans meer ziende om tot zijn convent te Zierikzee terug te keeren, is hij in een klooster zijner orde te Gent inge-

[p. 260]

lijfd, waar hij tot aan zijn dood, die in 1619 voorviel, in rust geleefd heeft. Op bevel van zijnen provinciaal, Michiel van Ophoven, schreef hij:

Descriptio Conventus Ziericseënsis ac Wycani, et rerum quae ibi contigerunt. Dit handschrift is in het jaar 1715, in de bibliotheek der Dominikanen te Antwerpen, terug gevonden, door broeder Bernardus de Jonghe, lid van het convent dier orde te Gent, die daarvan eenige stukken heeft opgenomen in zijne Batavia Dominicana desolata.

Zie de la Rue, Gelett. Zeel. (2^de druk) bl. 402, 403.