Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 5

[Pierre Frederik Erdbrink]

ERDBRINK (Pierre Frederik) werd te Amsterdam den 16^den November 1784 geboren. Zijn vader, G.R. Erdbrink, was onderwijzer aldaar, en gaf zijn zoon het eerste onderwijs. Na zijn dood werd de jonge Erdbrink geplaatst in de kweekschool voor onderwijzers, door de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen opgerigt. Aldaar werd hij door den verdienstelijken Ramakers gevormd, en hij vertoefde er vier jaren als kweekeling en even zoo veel als ondermeester. Hij nam vervolgens het schoolwerk waar bij den bekwamen Coenraat Wertz, en ook deze bragt er het zijne toe bij, om Erdbrink een sieraad voor den onderwijzersstand te doen zijn.

In 1805 tot Fransch kostschoolhouder te Enkhuizen beroepen zijnde, welken post hij in April 1806 aanvaardde, werd hij mede aangezocht door het schoolbestuur van Zwolle, en korten tijd te voren door dat van Leiden, welke laatste stad nog eens haar aanzoek herhaalde, toen hij reeds eenigen tijd te Enkhuizen werkzaam was geweest; doch voor welk aanzoek hij beleefdelijk bedankte. Spoedig na zijne overkomst te Enkhuizen werd een groot aantal kinderen uit die stad aan zijne opleiding toevertrouwd, en van tijd tot tijd werden hem uit andere steden, in en buiten ons vaderland, jongelingen ter geheele opvoeding toegezonden.

Niet alleen als onderwijzer en opvoeder maakte Erdbrink zich hoogst verdienstelijk, ook als mensch en nuttig burger van de stad zijner inwoning deed hij zich allergunstigst kennen. Het departement Enkhuizen der Maatschappij tot Nut van 't Algemeen, de bibliotheek en de spaarbank daaruit voort-

[p. 199]

gevloeid, vonden in hem een ijverig voorzitter en voorstander. Van de inrigting, om de mindere volksklasse nuttigen arbeid en eene eerlijke kostwinning te bezorgen, was hij jaren lang medebestuurder; als diaken gelukte het hem met anderen eene inrigting daar te stellen, ten einde oude lieden van de Hervormde gemeente op te nemen en te verzorgen. De groote visscherij, sedert de rampspoedige jaren van onze onderdrukking in diep verval, ja den geheelen ondergang nabij gekomen, werd mede door Erdbrink's bemoeijingen uit hare doodelijke sluimering opgewekt. Zoo was de edele man in den volsten zin des woords een menschenvriend, wiens ijver noooit terug trad, waar hij nuttig kon zijn; wiens belangstelling in al wat schoon, goed en edel was, nimmer verdoofde, en wiens dood, op den 7^den Februarij 1819 voorgevallen, de school van eenen bekwamen onderwijzer en de stad zijner inwoning van een hoogst nuttig burger beroofde, wien men nog zoo gaarne jaren lang had willen behouden, en die nu in de kracht zijner jaren werd weggerukt. Op den 15^den Februarij van genoemd jaar vierde het departement der Maatschappij tot Nut van 't Algemeen te Enkhuizen, op eene waardige en plegtige wijze, zijn lijkfeest.

Erdbrink was gehuwd met Mejufvrouw van der Velden; twee zonen zijn uit dat huwelijk overgebleven. Van hem ziet het licht:

Vaderlandsch Schoolboek, behelzende, in godsdienstige beschouwingen de voornaamste lotgevallen van onzen geboortegrond, Leid. 1820. 8^o.

Zie Algem. Konst- en Letterb. 1819. D. I. bl. 129, 130, uit familieberigten aangevuld.