Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 5

[Egbert]

EGBERT, tweede zoon van den voorgaande. Nadat zijn broeder Rudolf, die zijn vader in het bewind van stedevoogd te Groningen was opgevolgd, in den strijd tusschen de Gelkingen en Popelingen tegen het huis van Egbert in 1241 overvallen en doodgeslagen was, versterkte Egbert, met zijn broeder Godschalk het gevaar ontsnapt, hun huis of stins, en behaalden na onderscheidene gevechten den zege over hunne vijanden, wier woonplaatsen in brand gestoken en met bijna de geheele stad aan kolen gelegd werden.

Ofschoon de vrede eenigen tijd daarna tusschen Egbert en de Gelkingen gesloten was, door bemiddeling van den Utrechtschen Bisschop, bleef nogtans de partijschap aanwezig, en nieuwe onlusten braken weldra uit, waarvan het verhaal in de geschiedenis des vaderlands te lezen is. Andermaal werd Groningen in 1252 door de bij het vredes verdrag gebannen

[p. 37]

ridders overrompeld en een der opperhoofden vermoord. Nu kwamen de Hunsingoërs en Fivelingoërs weder in de wapenen en voor Groningen. De gebannen ridders gaven zich op genade over, en Egbert moest zich tot gijzelaar stellen. Op zijne belofte werd hij ontslagen en rukte met gewapende manschappen naar de stad. Na vele bloedige gevechten delfde hij het onderspit, werd gevangen genomen en te Appingadam in eenen toren opgesloten, doch na zes weken onder borgtogt ontslagen. Hij werd in 1255 in zijne waardigbeden hersteld en de twisten bijgelegd.

Zie Schotanus, Geschied. van Friesl. bl. 133-135; Sjoerds, Jaarb. van Friesl. D. II. bl. 527, 530, 534, III. bl. 11, 43-48, 54-58, Westendorp, Jaarb. van Gron. D. I. bl. 300, 323, 328; Arend, Geschied. des Vaderl. D. II. St. I. bl. 323-328.