Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 4

[Gabriel Dumont]

DUMONT (Gabriel), zoon van Onésine Dumont, geboren te Crest in Dauphiné den 10^den Augustus 1680; eerst werd hij Predikant der Waalsche gemeente te Leipzig, en vertrok van daar in dezelfde hoedanigheid ten jare 1720 naar Rotterdam. Later, in April 1728, was hij eenigen tijd gezantschapsprediker te Parijs, ook werd hij te Rotterdam Hoogleeraar in de Kerkelijke Historie en Oostersche talen aan de Illustreschool aldaar. Hij werd in April 1747 emeritus en overleed te Rotterdam den 1^sten Januarij 1748.

[p. 397]

Dumont was een man van groote geleerdheid, onvermoeid in de beoefening der wetenschappen, een schrander oordeelkundige en een groot kenner der Oostersche talen. Behalve eenige verhandelingen opgenomen in de discours sur la bible van Saurin en in de histoire critique de la republique des lettres van Masson, ziet van hem het licht een bundel Sermons, na zijnen dood door zijnen ambtgenoot D. de Superville te Rotterdam in 1749 in 8^o uitgegeven. In het archief van de Waalsche gemeente te Leiden bestaat van hem nog in handschrift eene Memoire sur la lecture publique de l'ecriture sainte. Zijne afbeelding, door P. Tanjé gegraveerd, versierd dezen bundel.

Zie Paquot, Memoires; Haag, la France Protest. T. IV. p. 409; Boekz. der Gel. Wereld, 1747. a bl. 464, 1748. a bl. 121; van Harderwijk, Naaml. en levensbijz. der Pred. te Rott. bl. 134.