Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 4

[Jan Janszoon de Dood]

DOOD (Jan Janszoon de) een smid te Amsterdam, die sedert geruimen tijd aan steen leed. Op den 7^den April 1651 nam hij het besluit om zich zelven te redden. Terwijl zijne vrouw naar de vischmarkt gegaan was, slijpt hij een broodmes, snijdt op de plaats, daar hij de pijn gevoelde, en perst de steen uit de opening, waarna hij om eenen heelmeester zond om de wond te heelen, hetwelk eerlang gelukkiglijk geschiedde. De steen werd in zilver gevat en van ingezetenen en vreemden dikwijls met verwondering beschouwd. Sommigen melden dat dezelve de grootte van een kippen-ei had, en acht lood zwaar

[p. 266]

was. De dichter Six van Chandelier bezong dit voorval. De Dood beoefende ook de dichtkunst, blijkens een door hem vervaardigd vers, voorkomende op eene plaat, voorstellende eene optogt te Jisp gehouden in 1697, bij gelegenheid der viering van den Rijswijkschen vrede. Het blijkt hieruit, dat de Dood nog jaren lang na de operatie geleefd heeft. Zijn geschilderd portret, met de afbeelding van steen en mes, zijn nog voorhanden in de vertrekken der Anatomie te Leiden.

Zie Wagenaar, Beschrijv. van Amst. D. V. bl. 184; Honig, Geschied. der Zaanl. D. II. bl. 207, noot.