Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 4

[Bernardus Johannes Cornelis Baron Dibbets]

DIBBETS (Bernardus Johannes Cornelis Baron), zoon van Gerrit Jan Dibbets en Wilhelmina Frederika van Meurs, werd geboren te Arnhem den 7^den September 1782. Hij trad in 1796 als kadet bij de infanterie in dienst, werd vier jaren daarna Luitenant en in 1807 tot kapitein bij de gardes van Koning Lodewijk bevorderd. Wegens ziekte ging hij over bij het korps veteranen van de gardes en werd in 1808 bevorderd tot Luitenant Kolonel en kommandant der vesting Delfzijl, in welke betrekking hij bleef tot zijne benoeming van Majoor van het legioen ligt gewapende soldaten den 21^sten Augustus 1809. Na de inlijving werd hij kommandant Majoor van het regiment kweekelingen en in 1813 kommandant van het 7^de regiment tirailleurs der Keizerlijke gardes, maakte den veldtogt van 1813 mede en werd nog in dat zelfde jaar bevorderd tot Kolonel van het regiment kweekelingen der gardes. In het begin van 1814 nam hij zijn ontslag uit Fransche dienst en werd zeer spoedig daarop met de werkzaamheden van inspecteur der infanterie bij het Nederlandsche leger als Kolonel belast, terwijl hij het volgende jaar, als Generaal Majoor, in die hooge betrekking werd bevestigd.

Vele belangrijke diensten heeft Dibbets bij de zamenstelling van het leger in die jaren bewezen, en hij was ook als lid werkzaam in die commissie, waaraan de zamenstelling der onderscheidene deelen van dat leger is opgedragen geweest.

Dibbets is daarna in onderscheidene hooge betrekkingen geplaatst geweest. Eerst als provincialen kommandant van Limburg, daarna als inspecteur der infanterie in het 5^de groot militair kommando en eindelijk als kommandant van de 4^de divisie infanterie, welk bevel hij voerde toen de Belgische omwenteling uitbrak. Hij was toen te Maastricht, alwaar hij door zijnen onwankelbaren trouw en vastberadenheid de grootste diensten aan het vaderland en den koning bewezen heeft. Hij werd in het begin van 1831 tot opperbevelhebber in het 5^de groot militair kommando, tevens der vesting Maastricht, benoemd, en in die betrekking is hij ijverig werkzaam gebleven tot aan zijn overlijden, voorgevallen op den 29^sten Maart 1839. Zijn lijk

[p. 154]

werd den 2^den April, met alle militaire eer aan zijne hooge betrekking verbonden, te Maastricht ter aarde besteld. Een monument ter zijner eer, in een der werken van de vesting, opgerigt en de welwillende beschikking van den koning, waardoor het bastion, hetwelk het stoffelijk overschot bevat, thans genaamd is Dibbets, zal zijnen naam bij volgende geslachten in herinnering doen houden, als eene hulde aan de verdiensten van eenen bevelhebber, die het leger tot sieraad verstrekte.

Koning Willem I, die hem in het jaar 1815 vereerd had door zijne benoeming tot ridder der Militaire Willemsorde 3^de klasse, verhief hem, tot erkenning zijner bewezene diensten in 1830 en volgende jaren, in den Nederlandschen adelstand met den titel van Baron. Hij was ook nog begiftigd geworden in 1807 door koning Lodewijk met de ridderorde der Unie, en in 1813 door den Franschen keizer met het legioen van eer. De afbeelding van Dibbets ziet op meer dan ééne wijze het licht. Hij schreef:

Reglement op de exercitien van de infantery, inhoudende de soldaten en pelotonsschool, 's Hage en Amst. 1815, zakform. 2 St.

Dibbets was gehuwd met Julia, Baronnesse van Tengnagell, die hem vijf kinderen schonk. Zijne zonen zijn E.A.E. Baron Dibbets onder Intendant 4^de klasse bij de militaire administratie en Jhr. J.B.A. Dibbets 1^ste Luitenant der Kavallerie.

Zie Krayenhoff, Bijdr. tot de Vaderl. geschied. van 1809 en 1810 bl. 105; (de Jong) Alphab. lijst van Boek. bl. 133. Bosscha, Neêrl. Held. te Land; D. III. bl. 573, 631, 634, 708, 711; Muller Cat. van portrett. bl. 71, uit particuliere berigten aangevuld.