Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 4

[Hermanus Dahmen]

DAHMEN (Hermanus), oudste zoon van Wilhelm Dahmen, werd den 26^sten September 1755 te Sneek geboren. Zijn vader bestuurde zijne muzijkale vorming, onderwees hem op den hoorn en later op de viool. Door vlijtige studiën bereikte hij als uitvoerend kunstenaar eene aanzienlijke hoogte. Eerst vestigde hij zich als muzijkonderwijzer te Harlingen, en dewijl de werkkring daar voor hem te klein was, begaf hij zich naar Amsterdam, waar hij in het orkest van den Hollandschen schouwburg en op de concerten als hoornist werkzaam was, en ook het jaren lang bestaan hebbende zondags-concert hielp oprigten.

Hij trad aldaar in 1786 in het huwelijk met Alida van Eck. De zonen uit dit huwelijk zijn: W.H. Dahmen, muzijkdirecteur te Nijmegen, die later volgt; J. Dahmen, muzijkdirecteur aan den Helder, thans te Amsterdam; J.C. Dahmen, vroeger fluitist te Rotterdam en aldaar overleden, die mede volgt; H.J. Dahmen, eerste violist te Utrecht en J.A. Dahmen hoornist en hoofdonderwijzer aan de koninklijke muzijkschool te 's Hage.

In het jaar 1787 vestigde hij zich met der woon te Dublin en vervolgens te Londen, liet zich daar ook als solo-hoornist

[p. 15]

hooren en keerde in het jaar 1790 naar Amsterdam terug, vertrok in 1791 naar Steinfurt, bekwam daar een engagement als hoornist aan de kapel van den vorst, tot het jaar 1798, en begaf zich toen, om de revolutie, weder naar Amsterdam; maar verwisselde weldra die stad met Rotterdam, en was daar tot aan zijnen dood, die in 1830 plaats had, als een bekwaam, algemeen geacht en bemind kunstenaar werkzaam, tellende onder zijne talrijke leerlingen de heeren A. Bonn, B. Tours en Hutschenruijter.

Als komponist heeft hij zich bekend gemaakt door eene kompositie voor twee violen, en door nog andere werken, welke echter in manuscript zijn gebleven.

Zie Caecilia, Alg. Muzijkaal Tijdsch. 1845, bl. 139.