Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Derde en vierde stuk

[Mr. Gerard Brantsen]

BRANTSEN (Mr. Gerard), vermoedelijk een zoon van den voorgaande, Burgemeester van Arnhem en wegens Gelderland zitting hebbende in de Algemeene Staten, werd in 1782 als Minister Plenipotentiaris naar het Fransche Hof gezonden, om, nevens den Ambassadeur Matthijs Lestevenon van Berkenrode, de aanstaande vredesonderhandelingen bij te wonen. Zij sloten dan ook te Fontainebleau, den 10den November 1784, een verdrag met het Fransche Rijk en den 8sten November 1785 met den Keizerlijken Gezant de Graaf de Mercy Argenteau. Eerst deelde hij een wijl in de gunst der Patriotten, doch geraakte later bij hen in verdenking alsof hij geheime kunstenarijen in het werk stelde ten einde de Koning van Frankrijk en de Staatsdienaren te misleiden, en hun onregtmatige denkbeelden van 's Lands regeringsvorm en de ware bedoelingen der Patriotten te geven, waardoor Frankrijk draalde met ons, volgens zijne belofte, bijstand te verleenen. Na de omwenteling van 1787 uit Frankrijk herwaarts opontboden, werd hij in 1794 met Mr. Ocker Repelaer, Lid van den Oud-Raad der stad Dordrecht, in Gezantschap afgevaardigd, eerst naar 's Hertogenbosch, om, met de Commissarissen en den Generaal van het Noordelijke leger, inmiddels eene schorsing der vijandelijkheden te bewerken en vervolgens naar Parijs te trekken, ten einde met het Fransche Staatsbestuur over den Vrede te handelen, waarin zij echter niet naar wensch slaagden; door de daarop gevolgde revolutie in het begin van 1795 verviel geheel het doel hunner zending en zij kwamen later herwaarts terug.

[p. 1200]

Brantsen werd voorts in 1801 tot Lid van het Staatsbewind gekozen, in de Commissie van Binnenlandsche Zaken geplaatst, en in 1803 met Jan Bernd Bicker en M. van der Goes naar Brussel afgevaardigd om den Eersten Consul van Frankrijk bij diens komst aldaar te begroeten, van wien hij in 1804, toen de Consul Keizer geworden was, de Ridderorde van het Legioen van Eer ontving. Later was hij weder Extra-Ordinair Envoyé en Minister Plenipotentiaris te Parijs, en in 1806 een der vijf Afgevaardigden tot de onderhandeling om Lodewijk Napoleon tot Koning van Holland te verheffen, welke Vorst in 1808, toen er eene uitw sseling van decoratiën tusschen Beijeren en Holland plaats had, een der Beijersche Ridderorden voor Brantsen bestemde.

Zie Vaderl. Hist. ten verv. op Wagenaar, D. IV. bl. 19, 322, D. V. bl. 256, D. VI. bl. 5, 25, D. VIII. bl. 213-222, D. IX. bl. 307, D. XV. bl. 106, 108, D. XX. bl. 74, D. XXVII. bl. 332, D. XXX. bl. 99, D. XLIV. bl. 120, 132, D. XLV. bl. 220, D. XLVI. bl. 15, 17; Zillesen, Geschied. der Vereen. Nederl. D. III. bl. 110; C. van der Aa, Geschied. van den Oorl. 1793-1802, D. II. bl. 257; Lodewijk Bonaparte, Geschiedk. Gedenkst. D. I. bl. 107, 203, D. II. bl. 221; Stuart, Vaderl. Hist. D. IV. bl. 420, 520, 535; Bilderdijk, Geschied. des Vaderl. D. XII. bl. 262.