Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Derde en vierde stuk

[Albertus Jonas Brandt]

BRANDT (Albertus Jonas), zoon van Jan Hendrik Brandt en van Maria Charlotta Wolfgang, geboren te Amsterdam, den 22sten November 1787, was tot zijn twintigste jaar bezig in den Boekhandel en Boekbinderij van zijnen vader, doch ontving inmiddels onderwijs in het Teekenen van den Bloemschilder Jan Evert Morel, en toen deze in 1808 overleden was, kwam Brandt, die de Schilderkunst boven het beroep zijns vaders verkoos, als leerling bij den uitmuntenden Bloem- en Fruitschilder Georgius Jacobus Johannes van Os, onder wiens opzigt en geleide hij, ongeveer twee jaren, naar het leven teekende. Nadat zijn Meester zich in 1810 naar Frankrijk begeven had, zocht Brandt zich verder door eigen oefening te bekwamen en zette zijne studiën vlijtig voort en wel met dat gevolg, dat hij op de Tentoonstelling te Amsterdam in 1813 eene teekening naar een Meesterstuk van Jan van Huysum leverde, dat de algemeene bewondering wekte. In het volgende jaar ondernam hij het schilderen met olieverw en behaalde toen bij de Maatschappij Felix Meritis, den gouden Eerepenning,

[p. 1197]

wegens eene schilderij met onderscheiden dood wild levensgroot en in 1816 eene dergelijke prijs medaille wegens een Fruitstuk. Daar zijn talent nu gevormd en naar verdienste bekend werd, beijverden de kunstlief hebbers zich om hunne kabinet en kunstboeken met schilderijen en teekeningen van zijne hand te verrijken. Doch slechts kort mogt hij het genot van zijnen verworven roem hebben, want eene uitteerende ziekte maakte in Februarij 1821 reeds een einde aan zijn wel besteed leven.

In 's Rijks Museum te Amsterdam is van hem:

Eene vaas met een aantal bloemen,

en in het Koninklijk Kabinet te 's Gravenhage:

Een Bloem- en Vruchtenstuk, waarmede hij in 1816 den gouden eerepenning behaalde.

Zijn portret komt voor in het Studie-Prentenboek van J.E. Marcus.

Zie Algem. Konst- en Letterbode, 1814. D. II. bl. 414, 1817. D. I. bl. 14, 1821, bl. 147; van Eynden en van der Willigen, Geschied. der Vaderl. Schilderk. D. II. bl. 286 en 287; Immerzeel, Levens en werken der Nederl. Kunsts.