Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Eerste en tweede stuk

[Anthonij Beeldsnijder van Steenbergen]

BEELDSNIJDER van STEENBERGEN (Anthonij), of liever Beeltsnijder van Steenbergen, welke laatste naam hij van zijne moeder had aangenomen, was Burgemeester te Kampen, toen in het jaar 1673 de Franschen die stad verlieten. Daar zij echter nog de bedongene brandschatting ontvangen hadden, deden zij eenige dagen voor hunnen uittogt de Regering op het stadhuis bijeen roepen, en namen haar, nevens nog eenige andere vermogende burgers, tot zestien in getal, in hechtenis, en voerden twaalf hunner, onder welke ook Beeltsnijder, als pandslieden den 10den December mede naar Arnhem, waar zij in een gat van het stadhuis, hetwelk den soldaten eertijds tot wachthuis gediend had, werden opgesloten, zonder van eenige levensmiddelen verzorgd te worden, behalve dat zekere Weduwe Muys hen, uit liefdadigheid, door de traliën, eenig brood en wijn toereikte. In den namiddag echter hadden zij het geluk van, door voorspraak van eenige aanzienlijke burgers dier stad, op een beter vertrek van het Prinsenhof te worden overgebragt, waar onderscheidene voorname lieden hun, uit medelijden, van bed, bulster en verdere benoodigdheden voorzagen. Desniettegenstaande waren de ongemakken, welke zij gedurende deze

[p. 254]

gevangenis moesten doorstaan, zeer groot. Want aangezien de Regeringpersonen, hunne medeleden, door de Algemeene Staten waren afgezet, en, slechts eenige burgerhoplieden bij voorraad waren aangesteld geworden, om uit hunnen naam de Regering op eenen naauwbepaalden voet waar te nemen, tot dat, wegens de aanneming van Overijssel in de vereeniging, eindelijk een volkomen besluit zou zijn genomen, zoo scheen hun ontslag, uit hoofde de in bewind zijnde Regering, geene gelden dan op uitdrukkelijken last der Algemeene Staten mogt uitgeven, nog ver te zoeken en zij dus vooreerst niet gelost te zullen worden. Om zich dus eenmaal uit zoo eene lastige inkerkering ontslagen te zien, deden zij zelven door hunne vrienden de brandschatting op hunnen naam lichten, en die voor rekening van de stad, den 6 Maart 1774, aan de Franschen overmaken, waarop zij den volgenden dag ontslagen werden en naar Kampen terug trokken, waar de Regering, toen zij later hersteld was, hun niet alleen de voor de stad verstrekte gelden terug gaven, maar bovendien uit dankbare erkentenis, zoo voor de ondergane inkerkering van twaalf weken en daarbij uitgestane ellende, als wegens de hulp, in het opschieten der penningen aan de stad bewezen, ieder eenen gouden gedenkpenning ter waarde van omtrent 70 of 80 gulden, behalve nog eenige anderen van zilver vereerde.

Beeltsnijder, die later nog Ontvanger der stad Kampen, Ordinaris Gedeputeerde van de Staten van Overijssel, en laatstelijk in de Staten-Generaal geweest is, overleed in 1702. Hij was gehuwd met Margaretha van Breda, bij wie hij een zoon verwekte, Johan Beeltsnijder van Steenbergen, geboren den 22 October 1661, Kameraar der stad Kampen en Gemagtigde van wege Overijssel in de hooge vergadering der Algemeene Staten, die een groot liefhebber der Nederlandsche Penningkunde was. Een volle neef van hem, Jacobus Beeltsnijder, geboren in 1695, was Consul-Generaal van de Canarische eilanden, en later Dijkgraaf van het Nieuwe land met zijn buitenland. Deze was gehuwd met Alida Matroos, bij wie hij zes kinderen verwekte.

Zie Valkenier, Verwerd Europa, D. II. bl. 653-655, van Loon, Nederl. Historip., D. III. bl. 133 en 134, uit de familiepapieren aangevuld.