Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Eerste en tweede stuk

[Henricus van der Bank]

BANK (Henricus van der), zoon van Henricus van der Bank, geboren te Dordrecht omstreeks 1728, oefende zich aan de Leidsche Hoogeschool in de Godgeleerdheid en Letterkunde, waarbij hij inzonderheid, aangezien de Oostersche taal- en letterkunde zijne geliefkoosde studie uitmaakte, den beroemden Albertus Schultens tot gids koos. Na volbragte studie werd hij in het jaar 1751 Predikant in de Hervormde Gemeente te Herwijnen, van waar hij in 1753 beroepen werd te Vuren en Dalen; vervolgens vertrok hij in 1757 naar Waardenburg en Neêrijnen, in 1764 naar Raamsdonk, in 1767 naar Delfshaven en in 1771 naar Zutphen, waar hij den 6den Januarij 1802 ongebuwd overleed.

Ook elders dan op bovengenoemde plaatsen wist men 's mans grondige geleerdheid op prijs te schatten; zoo kwam hij in 1763, toen hij nog te Waardenburg stond, in aanmerking voor de leerstoel der Godgeleerdheid aan de Geldersche Hoogeschool, terwijl de Bezorgers dier Hoogeschool hem in 1780 op het zestal plaatste om daaruit eenen Hoogleeraar der Godgeleerdheid en Kerkgeschiedenis te benoemen. Ook te Utrecht kwam hij voor een Professoraat in aanmerking, doch het schijnt dat een verspreid gerucht, als of zijne denkwijze, in sommige opzigten, van de toen meest heerschende afweek, verhinderd heeft dat hij tot eenen of anderen

[p. 102]

leerstoel beroepen werd. Aan geleerdheid ontbrak het van der Bank toch niet. Nog te Delfshaven zijnde was hij de leermeesler in het Hebreeuwsch van den later zoo beroemd geworden Johan Hendrik van der Palm. Van zijne hand heeft men de Nederduitsche vertaling van:

H.C. Paulsen, Over de Regering der Oosterlingen, Leyd. 1760. 2 dn. 8^o. en

H.C. Paulsen, Egte berigten van den Akkerbouw der Oostersche volken, ald. 1762. 8^o.

Welke beide werken hij met noten en het laatste ook met platen verrijkte.

Door zijn overlijden werd hij verhinderd de voor den pers bestemde Verklaring van den Zendbrief van Jacobus in het licht te geven, en toen nu kort daarna De Brief van Jakobus met korte ophelderingen en voor huisselijke stichting bearbeid door J. Clarisse (Amst. 1802. gr. 8^o.) en De Brief van Jakobus in leerredenen door M. Stuart (Amst. 1805. 3 dn. gr. 8^o.) verschenen waren, oordeelde de vriend, die zich met de herziening van het handschrift belast had, de uitgave daarvan minder geraden.

Professor de Grient Dreux, te Zutphen, maakte op hem
het volgende grafschrift:
Geleerdheid, godsvrucht, deugd, menschkunde, wijs beleid,
Diepdenkend oordeel en onpeilbre schranderheid
Kenschetsen van der Bank. Voel, Zutphensche gemeente!
Gevoel uw zwaar verlies en treur bij 't grafgesteente.
Steeds was uw heil zijn doel, uw zaligheid zijn vreugd.
Hoe ijvrig wees hij u den weg naar 't pad der deugd!
Hij heeft u dertig jaar gesticht met leer en leven,
Toen 't stofljk deel aan 't graf, aan God zijn ziel gegeven.

Zie Bouman, Geschied. der Geld. Hoogesch., D. II. bl. 378.