Zonnige dagen

Broertje heeft slaap. (G. Mandel).

Het knaapje
Kreeg slaapje,
't Is moede, ik wed,
Het rekt zich,
En strekt zich,
En verlangt naar zijn bed.
Het geeuwt
En het schreeuwt,
Niets, dat het meer sust
Het keert zich
Verweert zich
En verlangt zeer naar rust.
Het knaapje
Heeft slaapje,
't Was zoet en 't was 'lief,
‘Nu kom,’
Zegt zijn moeder,
‘Ga slapen, hartedief!’

[p. 12]

Foei, poesjes, ge moest warempel u schamen,
Het zoutvat omver, het spiegelglas stuk, en allen te samen
Aan 't snoepen en stelen, zonder u te geneeren,
Als de vrouw straks thuis komt, zal ze 't u wel anders leeren.

[p. 13]