|
| |
Een Vryage tusschen Krelis en Klaartje.
Liefste Klaertje alderzoeste meid,
Ik heb u ruim een maend gevreid,
Liefste Klaertje alderzoetste meid,
Ik heb u zoo lang gevrijd.
Naer u gezondheid wezen kyken,
Maer gy liet nooit weermin blyken;
Maer ontvlugte my gestaeg.
Krelis waer toe dient dat mal gesnap,
En jou rammelen als een Lazarus klap;
Krelis waer toe dient dat mal gesnap,
Zeker broer 't lijkt wel een grap.
Heeft de min, in jou zin,
Zulk een puthaeks pijl geschooten;
| |
| |
Trektse uit en loop wat kooten,
Tot gy hair krijgt aen jou kin.
Ik heb altoos zoo'n zin in jou gehad,
Zedert datje by Kees in de gort-pan zat,
Ik heb altijd zoo'n zin in jou gehad,
Zedert datje by Krelis zat.
Ach mijn hart, wierd verwaet,
In uw krullende blonde lokjes,
Zwarte aep en roode rokjes,
Daer gy steenluy zelfs mee taet.
Brandje alzoo fel van 't minnevuur,
Krelis, en loop dog uit onze schuur;
Brandje alzo fel van 't minnevuur,
Krelis loop uit onze schuur.
Want jou vlam, so die kwam,
Eensjes in ons hoop te raken:
Sloeg de heele schuur aen 't blaken,
En dan wierd mijn Vaertje gram.
Ook jou oogjes vol van minnevier,
En jou zoet gelaet vol zwier,
Ook jou oogjes vol van minnevier,
En jou zoet gelaet vol zwier.
Ja jou hals, blank en als
Varsche room van Vaertjes koeijen,
Kan de minne vonkjes groeijen,
En ik wierd zoo kwips en mals.
Hebben jou mijn oogen als gy zegt,
| |
| |
Door min ontstoken lieve knegt?
Hebben jou mijn oogen als gy zegt,
Zoo gebrand? dat 's zeker slegt.
Met twee woorden slegts genezen,
Vryers my dog niet belezen;
Zy houde 't aepje in de mouw.
Jou gesigt stond altyd stuurs en straf,
Schikte ik na jou, jy schikte dwars,
Jou gesigt stond altyd stuurts en straf,
Schikte ik, jy schikte dwars.
Ja in twist, vol van list,
Al myn vryen soo t' ontloopen,
Dat ik nooit jou schort kon knoopen,
Of ik wierd van jou betwist.
Of ik schoon tot trouwe waer gesint,
Kond gy my nog niet behagen vrind,
Of ik schoon tot trouwe was gesind,
Kond gy my nog niet behagen vrind.
Want jou haer, door malkaer,
Heel verwart in een gewosse,
't Lykt een nest vol jonge mosse,
Niet gekamt in seven jaer.
Segt myn dog myn soete engelin,
Isser dan geen hoop van wedermin,
Segt myn dog myn soete engenlin,
| |
| |
Zy denkt vry morsige pry,
Dat gy van myn droevige klagen,
Ons heele dorp nog sult sien wagen,
Tot gy my eens gunstig sy.
't Heele lyf dat is van top tot teen,
't Heele lyf dat is van top tot teen,
Het lighaem lank, smal en rank
Met twee kuite loose biene,
Daer kan geen kind in 't dorp jou siene:
Of 't word voor u wesen bang.
Loop met almanakke op beter tyd;
Ligt krygt gy nog hier of daer een meyd.
Loop met almanakke op beter tyd
Ligt krijgt gy nog wel een meid.
Ik hou het met de spreuk van Otje,
daer is zelde zoo een scheef potje,
Of daer past een dekzel toe.
Loop jou spytig vorken als je bent,
die opregte vryers hoont en schent,
Loop jou spytig varken als je bent,
'k Hebje nooit zoo kwaed gekent.
U te laet hier van beklagen;
Want men ziet het alle dagen,
Hoogmoed die komt voor de val.
|
|
Auteursrechtvrij