De zingende Kees

[p. 91]

Air. Op den 7. Augustus 1789.

Wys: Zie daar komt Vader Hooft weer aan.

Cloris.

Myn Damon! waarom juicht al 't Land!

Hoe is 'er zulk een vreugd?

'k Hoor zang en dans aan alle kant,

Een ieder schynt verheugd;

Word ook een lief en jeugdig paar,

Ontvonkt door 't minnevuur,

Vereenigd voor het Echt Altaar,

Geleyd door Vrouw Natuur.

[p. 92]

 

Damon.

 

Keen Cloris, Pruyssens Ryksvorstin,

 

Des grooten Fredriks Nigt;

 

Des Vyfden Willems Gemalin,

 

Zag op dees dag het ligt,

 

Men viert thans haar geboorte stond,

 

Tot eer van haar Geslagt,

 

Men juicht en zingt, en danst in 't rond,

 

Doch 't word met recht belacht.

 

Cloris.

 

Voor haar wier ziel van heerschzugt blaakt,

 

Hoe!.. die in dit Gewest,

 

Batavȩn tot haar Slaaven maakt,

 

Die dit Gemeenebest,

 

Dit outyds zoo gelukkig land,

 

Geheel heeft omgekeerd;

 

Door wien het vuur van tweedragt brandt,

 

Word die nog dus geëerd.

 

 

[p. 93]

 

Hoe viert men haar geboorte Dag,

 

Door wien zig 't Vrugtbaar Veld;

 

Met Belgen bloed bezoedelt zag,

 

Gestort door vreemd geweld;

 

Door vreemd geweld, zit ze op den troon,

 

En swaait den yzere staf;

 

Gevloekt by iedren Batoos Zoon,

 

Tot in den dood en 't graf.

 

 

 

Neen Damon! ... 'k gruw van zulk een vreugd

 

Die Eed en Pligt verbant,

 

Aan 't Vaderland wyde ik myn jeugd,

 

Ik leef voor 't Vaderland;

 

Hy die my mint, denkt ook als ik,

 

Zoo niet, 'k veracht zyn hand;

 

'k Leef voor U tot myn jongsten snik,

 

Rampzalig Vaderland!

 

 

[p. 94]

 

Damon.

 

Myn lieve Cloris, 'k denk als gy,

 

Gy kent myn teder hart,

 

Myn hart vervloekt de Dwinglandy,

 

En ziet 's Lands ramp met smart;

 

Doch Cloris! houd slegts goede moed,

 

Dat uwe vreed verdwyn',

 

't Gestorte Vaderlandsche bloed,

 

Zal eens gewrooken zyn.